Materiały konferencyjne SEP 1992

Szkoła Eksploatacji Podziemnej '92 115 Natomiast g(x) przyjęto jako sumę funkcji g=B'EXR 3 «J r , J gdzie: B^ - współczynniki liczbowe. Rozwiązując odwrotna transformacje Fouriera (wzór 9) otrzymeino równanie przemieszczeń górotworu w ujęciu czasowym. Końcowe rozwiażanie jest suma funkcji elementarnycłi oraz całek Fresnela i Gaussa. Z uwagi na objętość zapisu nie zostało ono przytoczone, a praktyczne ich zastosowanie wymaga użycia metod numerycznych. Teoretyczne wykresy przemieszczeń górotworu dla dowolnie przyjętych parametrów ilustruje rysunek 4. 5. Zastosowanie modelu do przewidywania wstrząsów Prace nad wykorzystaniem teoretycznych rozwlazaji, do przewidywania wstrząsów górotworu^ nie zostały jeszcze zakończone, a przede wszys tki m praJctyczni e zweryf i kowane. Niemniej przeprowadzone analizy dla prostszych model i metematycznych zachęcają do kontynuacji badań. Idee wykorzystania pomiarów przemieszczeń górotworu do oceny zagrożeń wstrząsami ująć można następująco: 1. dysponując wyni kami kolej nych dwóch, geode zyjnych pomi arów przemieszczeń górotworu (w chodnikach przyściajiowych lub w wyrobiskach nad eksploatacją) w czasie t oraz t , i i przewidujemy przemieszczenia dla czasu t - zgodnie ze wzorem ^ ^2 (9) - oraz wielkości energii wg wzorów (5, 6, 7), 2. wykonujemy w czasie t pomiar przemieszczeń punktów górotworu, 3. porównujemy rzeczywiste i przewidywane przemieszczenia oraz wielkości energi i, 4. poprzez kilkakrotne pomiary powtarzamy procedur i ustalamy kryteria dopuszczalnych niezgodności pomiędzy tymi wielkościami, przy których wstrząs nie nastąpi ; co pozwoli wnioskować o zagrożeniu wstrząsem. Procedura obliczeń powinna przebiegać według następującego schematu: