Materiały konferencyjne SEP 1992

Szkoła Eksploatacji Podziemnej * 92 227 2. Stosowane techniki i metody analizy technicznej i elementarnej węgla 0 jakości węgla dla celów użytkowych decyduje przede wszystkim zawartość tzw. balastu /popiół + woda/ oraz zawartość pierwiatstka C w przeliczeniu na substancje bezwodna i bezpopiołowa,. Pierwiastek C stanowi wykładnik stopnia uwęglenia. Z Jego %-owa zawartością związane sa, również inne parametry fizyczne 1 chemiczne substancji węglowej. Jak: części lotne, gęstość rzeczywista, ciepło spalania, wartość opałowa, utlenialność, reaktywność oraz zawartość: tlenu, wodoru, azotu, siarki 1 fosforu. Większość metod pozwalajacych na określenie parajnetrów technicz- nych i pierwiastkowych substancji węglowej Jest znormalizowana. Normy określają zarówno zaJcres, stosowania metod, Jaik i ich dokładność. Tabele 1 i 2 prezentują zestawy stosowanych polskich norm, norm zagranicznych ISO oraz ich zbieżności. 3. Substancja mineralna węgla Substancja mineralna wegla składa sie głównie z glinokrzemianów, pirytu, węglanów i wielu minerałów występujących w małych i 1 oś- ciach. Najbardziej prostym określeniem substancji mineralnej w węglu jest pozostałość po jego spaleniu, czyi i popiół. Dodać należy, że zawartość substancji mineralnej w węglu jest zawsze wyższa, niż zawartość popiołu, a to dlatego, iż substancja mineralna zawiera części lotne, które traci podczas spalania, np. minerały ilaste tracą wodę w temperaturze 600-800^C, węglany. Jak np.: FeCO^ ulega rozkładowi na FeO i CO^ /przechodzi w magnetyt/. Wodorotlenki żelaza odwadniaja się w temperaturze 110-150°C /przechodząc w hematyt/. Wodorotlenki glinu tracą wode krystaliza- cyjną w temperaturze 600°C, przechodząc w A l / k o r u n d / . Uwodnione siarczany, jak: gips, epsonit tracą całkowicie wode kry- stalizacyjną w temperaturze 400*^0. Rozkład siairczanów żelaza - pi- rytu i markazytu ma miejsce w temperaturze 500-510°C na Fe^O^ /he- matyt/ i SO^. Siarka elementarna przechodzi w stan lotny w tempe- raturze 444°C. Skład chemiczny popiołu po spaleniu wegla w tempe-