Materiały konferencyjne SEP 1992

396 Underground Explołtation School * 92 W przypadku występowania w rejonie zbiornika wstrząsów sejs- micznych lub pochodzenia górniczego, o intensywności 7-S-8 stopni w skali Mercalli - Cancani - Sieberg, wysokość obwałowań, zbiorni- ków wodnych nie powinna przekraczać 20 m, natomiast przy intensy- wności wstrząsów wynoszącej 9 stopni dopuszczalna wysokość obwa- łowań wynosi 15 m. 5. Likwidacja źródeł zagrożenia wodnego Likwidacja zbiorników wodnych stanowiących zagrożenie jest najpewniejszym sposobem zabezpieczenia kopalni. Powierzchniowe zbiorniki wodne likwiduje się badź przez ich zasypanie materiałem ilastym, badź przez ich odwodnienie. Zależnie od lokalnej konfi- guracji terenu stosuje sie odwodnienie grawitacyjne lub za pomocą odpowiedniej stacji pomp. Zbiorniki wodne w zrobach kopalnianych 1ikwiduje sie przez grawitacyjne, kontrolowane odprowadzanie wody do niżej usytuowa- nych czynnych wyrobisk górniczych a następnie do rząpia głównego odwadniania kopalni. Wierci się w tym celu do zbiornika specjalne otwory spływowe z niżej usytuowanych wyrobisk. Odwadnianie zrobów zawałowych na ogół nie nastręcza trudności, natomiast w przypadku zrobów wypełnionych podsadzka piaszczysta wydajności otworów spływowych sa na ogół bardzo małe. Otwory te często ulegają zat- kaniu, w związku z czym odwadnianie bywa długotrwałe i kosztowne. Częstym zabiegiem stosowanym w górnictwie węglowym jest odwa- dnianie utworów wodonośnych zalegających na stropie karbonu. Za- zwyczaj wierci się w tym celu otwory drenażowe w stropie wyro- bisk górniczych i odprowadza wodę grawitacyjnie. W przypadku wy- sokiego ciśnienia wody w pierwszej fazie odwadniania dąży się do ograniczenia zagrożenia przez zmniejszenie ciśnienia w poziomie wodonośnym. Całkowite osuszenie utworów wodonośnych i tym samym zlikwidowanie źródła zagrożenia wymaga zazwyczaj długiego czasu odwadniania i nie zawsze jest możliwe.