Materiały konferencyjne SEP 1992

Szkoła Eksploatacji Podziemnej '92 89 wykonanych w różnych obszeirach G2W. 2 rejestracji uzyskanych ze stanowisk zainstalowanych na twardym podłożu określono funkcje empiryczne dla wyznaczania maksymalnych amplitud przyspieszenia drgań składowych poziomych w funkcji energi i sejsmicznej Ł odległości epicentralnej. Rozwiązanie uwzględnia związek przyspieszenia drgań z energia, sejsmiczna, zjawisk w obrębie bliskiego pola falowego oraz tłumienie amplitud przyspieszenia ze wzrostem odległości epicentralnej. Istotną zaletą tego rozwiązania jest Jego zgodność z fizyczną stroną procesu propagacji fal sejsmicznych w ośrodku skalnym, dowodzącą iż w bliskim polu falowym dominuje pochłanianie natomiEist w dalekim polu falowym dużo si lniejszy Jest wpływ tłumienia geometrycznego. Oznacza to pojawienie sie w funkcji tłumienia charakterystycznego efektu spłaszczenia w strefie bliskiego pola. W praktyce, dla siInych wstrząsów górniczych, występują więc zbliźone wartości maksymalnych przyspieszeń na powierzchni w odległości do około 1 km od epicentrum, co ma duże znaczenie przy określaniu obszaru szkód1iwego wpływu wstrząsów górniczych na budynki. Dla zjawisk sejsmicznych wysokoenergetycznych, czyli istotnych z punktu widzenia ich oddziaływania na obiekty budowlane, odpowiednia zależność funkcyjna przyjmuje następującą postać (dla E ł 2*10® (J)): a = (1.33*10"^ * (log E)^'®® - 0.089)* (1) MD f) 1RC o *(1.53»R • exp(-0.65*R) + 0.014) , m/s gdzie: a - maksymalne przyspieszenie składowej poziomej drgań MD twardego podłoża, E - energia sejsmiczna , R = D - odległość epicentralna (km). Jak już wspomniano wcześniej do oceny szkodliwości drgań na budowle powierzchniowe konieczną Jest także znajomość parametru dominującej częstotliwości maksymalnych przyspieszeń drgań. Opi erając się na anal i z i e zb i oru akce 1 erograanów w domeni e częstotliwości, wyznaczono funkcje empiryczne ograniczające