Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Andrzej Lisowski 100 lat technologii podsadzki hydraulicynej; możliwości poprawy efektywności technicznej i ekonomicznej 1. Wprowadzenie Pogląd o konkurencyjności eksploatacji pokładów z podsadzka hydrauliczną w stosunku do dewastacyjnej eksploatacji zawałowej nie ma dotycłiczas zbyt wielu obrońców. Ale sytuacja, zwłaszcza w kopalniach węgla kamiennego ulega zmianie. Ostatnio sygnalizował to dowcipnie mgr inż. Włodzimierz Grudzień, dyrektor kopalni ,JSfiwka-Modrzejów'\ gdy w dyskusji powiedział: „podsadzkę musimy polubić, nie mamy innego wyjścia". W miarę narastania nacisku gospodailci rynkowej na respektowanie wymagań eko- nomicznej produkcji i ochrony środowiska - walory technologii podsadzki hydraulicznej i nieodzowność jej modernizacji aby te walory powiększać - są coraz powszechniej dostrzegane. Pytanie: „Czy stosować podsadzkę hydrauliczną", albo częściej: „Jak jej uniknąć" - zmienia się coraz wyraźniej na pytanie: ,Jak zwiększyć techniczną skuteczność i ekonomiczną efektywność technologii podsadzki hydraulicznej"? Aby wyjaśnić, jakie w tym referacie proponuję podejście do odpowiedzi na to pytanie, na rysunku 1 przytaczam znany wykres uogólniający aktualne eksploatacyjne doświadczenie kopalń węgla kamiennego. Doświadczenie to dowodzi bezspornie, że gdy zmechanizowane ściany zawałowe i podsadzkowe uzyskują jednakową koncentrację produkcji (t/dobę), wówczas pracochłonność oddziałowa porównywalnych systemów jest niemal jednakowa, a całkowity oddziałowy koszt wydobycia w systemie podsadzkowym jest tylko nieznacznie wyższy niż w systemie zawałowym (około 10% całkowitego kosztu produkcji). Ta stała kwota - niezależna od skali osiąganej koncentracji produkcji, o którą koszt eksploatacji podsadzkowej przewyższa koszt eksploatacji zawałowej - określa saldo ,4cosztu własnego" porównywanych technologii. Po stronie podsadzki kształtują go: koszt materiidu podsadzkowego, rurociągów, tam podsadzkowych itp. Poprzez modernizację technologii podsadzki hydraulicznej i obniżenie poszczególnych elementów kosztu, oma- Sekcja II 255