Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Szkoła Eksploatacji Podziemnej '93 Rys. 6. Rura owalna z „żelaza l anego z wkład- o ką s t a lową" o t rwałości około 339.000 m pia- sku - według Z. Kochanowski ego (Przegląd Gómiczo-Gulniczy, 1936 r. [19] (kolan) oraz rozgałęźników (45® i trójników (90®) - podjęły inne mniejsze przedsiębior- stwa i częściowo kopalnie we własnych warsztatacłi. W pierwszych dziesięciole- ciach przeważały rury o średnicy wewnę- trznej 150 mm, jednak stopniowo następowało upowszechnienie rur o średni- cy 185 mm, które w ostatnim dziesięcioleciu pokryły około 90% c^owi t ego zapotrze- lx)wania kopalń. Prace modernizacyjne po 1945 r. uleggły centralizacji i były prowadzone głównie w jednostkach badawczych, z dużym udzia- łem GIG. W latach 1950 uruchomiono pro- dukcję 2-metrowych rur z wykładziną z topionego bazaltu, a w r. 1974, na pod- stawie wcześniejszych badań [28] produkcję rur z wykładziną z żużla pomiedziowego. Ta ostatnia wkrótce ustała, natomiast rury z wykładziną bazaltową są nadal produko- wane w niewielkich ilościach. Trwałość tych rur jest wysoka (około 2 min m^ przetransportowanego materiału) ale ze względu na małą długość i duży ciężar są przez kopalnie stosowane niechętnie ( m.in. ze względu na urazy kręgosłupa występujące wśród załogi). Również termicznie utwardzone, których produkcję podjęła w połowie lat osiem- dziesiątych Huta Częstochowa w kooperacji z przedsiębiorstwem BUIX)STAL-4 w ilości około 10 -J- 20 km rur/rok, nie otworzyły nowych perspektyw przed omawianym ogniwem technologii. Występujący wzrost ceny rur nie odpowiada niestety osiągniętemu, niezna- cznemu przyrostowi ich trwałości. W kopalniach dominują więc rury tradycyjne, produkowane przez hutę „Częstochowa", Ich trwałość jest oceniana przez kopalnie przeważnie na około 0,3-0,5 miliona m^ przetransportowanego materiału, rzadziej na 1 milion m^ i wyjątkowo na 1,5 miliona dla rur grubościennych. Są to tylko szacunki, gdyż kopalnie nie prowadzą systematycznej kontroli trwałości rur. Trwałość armatury jest na ogół określana jako dwukrotnie mniejsza. Warto zauważyć, że bardziej równomierne zużywanie rur wzdłuż ich obwodu, iov>/si- rzyszące pełnemu zasilaniu, w zasadzie wyeliminowało obracanie rur. Ze względu na brak miarodajnych informacji - zarówno w kopalniach jak w pracach ł)adawczych - o trwałości rur stosowanych po wojnie, przeprowadzono podane niżej obliczenie dla lat 1979 -f- 1988, dla których przechowały się wiarygodne dane Centrali Zaopatrzenia PW o dostawach ^rur podsadzkowych dla kopalń. Długość rurociągów podsadzkowych zainstalowanych w kopalniach węgla kamiennego w 1979 r. wynosiła 1.038 km. W następnych .latach, do roku 1988, dostarczono do kopalń 1772 km rur Sekcja II 271