Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Szkoła Eksploatacji Podziemnej '93 Podobna sytuacja występuje przy głębokiej korozji powierzcłini, z której w przy- padkacłi ekstremalnycłi złuszczają się i odpadają części obudowy. Zasięg uszkodzeń, rodzaj oraz głębokość są zazwyczaj nieregularne, najczęściej wynikając z warunków łiydrogeologicznycłi, cłiemizmu wód, rodzaju i jakości obudowy. Istniejące poziomy wodonośne powodują powstanie cłiarakterystycznycłi stref wycieków stymulujących pro- cesy korozyjne, wewnątrz i na powieracłini obudowy, obniżające nośność konstrukcji. Stąd przy projektowaniu iniekcyjnych uszczelnień i wzmocnień celowe jest określenie aktualnej nośności oraz zasięgu i wielkości uszkodzeń. Badania obudowy można wykonać stosując tzw. metody nieniszczące [1. 2], Z szeregu różnych metod badań nieniszczących praktyczne zastosowanie znajduje metoda skle- rometryczna i metody wykorzystujące rozchodzenie się impulsów fal sprężystych o róż- nych pasmach częstotliwości. W przypadku korozji powierzchniowej i defektoskopii obudowy, metody sklerometryczne są całkowicie nieprzydatne. W badaniach za podsta- wową przyjęto metodę falową sejsmoakustyczno-ultradźwiękową. będącą komplikacją technik ultradźwiękowych i sejsmoakustyki. Dla iniekcyjnego uszczelniania i wzmacniania obudowy szybowej oraz górotworu za obudową, stosuje się szeroką gamę środków chemicznych i materiałów wiążących mineralnych o zróżnicowanych własnościach, dobieranych w zależności od celu, jaki zamierza się osiągnąć (szybkie zamknięcie wypływu wody lub kurzawki, wzmocnienie obudowy, trwałe uszczelnienie obudowy lub strefy za obudową). 2. Metodyka i aktualny zakres badań szybowych w wyniku badań różnych obudów w ponad 30 szybach stwierdzono konieczność stosowania dwóch technik pomiarowych, tj. techniki powierzchniowej „A" i otworowej „B", co pokazano na rysunku 2. Technika pomiarów na powierzchni przyjęta za pod- stawową jest stosowana w obudowach nowych lub przy niewielkiej korozji tj. do głę- bokości około 10 cm. Generalnie sposób ten jest wykorzystany do kontroli własności fizykomechanicznych i detektoskopii struktury powierzchniowej. Zasady interpretacji pomiarów przedstawiono w sposób syntetyczny na rysunku 3. W przypadku małych uszkodzeń powierzchni, grubość warstwy uszkodzonej tj. skorodowanej lub spękanej w wyniku przemrożenia powierzchni można szacunkowo określić ze wzoru: Oznaczenia jak na rysunku 3. Określenie grubość i*warstwy osłabionej pozwala na ustalenie rzeczywistej grubości nośnej obudowy, przejmującej obciążenie zewnętrzne pochodzące zarówno od ciśnienia Sekcja II 323