Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Undergroun Exploitatiori School '93 / E= f Cl i v = f V / f C Cl / Dla betonu i muru istnieją proste empiryczne związki pomiędzy wsp<Mczynnikami sprężystości: dla betonu: 5200 X R^ 23+ R c 1000000 ' R C dla muru: E j ^ = 0.8 a^ X R^^ - cegła (wg BN-79/0434-03) E^^ = 1200 R^^ bentonity (wg BN-79/0434-03) ad c Wytrzymałość na ścislcanie olcreśla się z empirycznych związków z prędkościami fal. W warunkacłi typowycłi przyjmuje się zasady i kryteria obowiązującycłi norm i Instrukcji Instytutu Tecłiniki Budowlanej, natomiast przy nietypowych warunkach, wytrzymałość na ściskanie oblicza się z dwóch parametrów określających R = fCCj^) i R = przyjmując związki w postaci wielomianów drugiego stopnia. Maksymalną i minimalną wartość wytrzymałości betonu dla pomierzonego parametru „m" oblicza się ze wzoru: max gdzie: R^^p średnia wytrzymałość betonu, obliczona z pomierzonych wartości parametru m; ^(m)" odchylenie standardowe parametru m; 1,64; parametr dla prawdopodobieństwa P = 0,90; m - parametr, z którego wartości oblicza się przedział wytrzymałości, tj.: . m = L - dla fali podłużnej, m = R - dla fali powierzchniowej (Rayleigha). Za przedział rzeczywistej wytrzymałości na ściskanie betonu przyjmuje się wspólną część wartości obliczonych dla fali podłużnej (L) i powierzchniowej (R), tj: Rmin R min . Rmin R min max max max max 326 Tom I