Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Undergroun Exploitatiori School '93 uszkodzeń i własności wytrzymałościowe wydzielonycłi warstw. Parametry s|M'ęźyste (E) i wytrzymałość na ściskanie ( R . betonu dla różnej głębokości O podano w górnej części rysunku. Zasięg zniszczonej warstwy obudowy wg Hipotezy Couloml)a - Mołu^ obejmuje tę część, dła której wytężenie W > 1. Wartość wytężenia w wydzielonych pierścieniach pokazuje linia ciągła na rysunku. Wynika z tego, że obciążenie przejmuje nieuszkodzona wewnętrzna część obudowy od głębokości 0,25 m, natomiast część wewnętrzna ulegnie spękaniu (ozn. linią ciągłą). 4. Aktualne możliwości technologiczne rekonstrukcji obudów Dostępne aktualnie nowe materiały wiążące środki chemiczne dają możliwoś podejścia do uszczelniania wycieków z obudowy i równoczesnego jej wzn Dotyczy to zwłaszcza dwóch sposobów zastosowań, tj.; I - powierzchniowej ochrony antykorozyjnej obudowy; II - wewnętrznego uszczelniania i wzmacniania konstrukcji. ad I Powierzchniowe zal>ezpieczenie obudowy stosuje się w szybach nowych lub w przy- padkach płytkich osłabień powierzchniowych, przy potwierdzeniu pełnej nośności kon- strukcji. Środki te najczęściej nanoszone są natryskiem, rzadziej szerokim pędzlem. Zabezpieczenie odbywa się w dwóch etapach: a - najpierw stosuje się pokrycie środkiem rozkładającym i wiążącym chemicznie z podłożem produkty korozji; b - następnie nakłada się warstwy antykorozyjne zabezpieczające. Równocześnie dostępne są tworzywa osłonowe antykorozyjne o własnościach ela- stycznych, pracujące przy znacznych odkształceniach > 3%o (np. typu „beton elastyczny" lub „elastikschlamm"). Przy dobrym powiązaniu z powierzchnią betonu niektóre tworzywa wytrzymują znaczne ciśnienie słupa wody, charakteryzując się przyczepnością około 0,8 MPa + 2 MPa. ad U Środki do wewnętrznego zat)ezpieczenia konstrukcji obudowy dzieli się na: a) uszczelniające, b) wzmacniające i uszczelniające. ad a. Tworzywa uszczelniające stosuje się przy stwierdzeniu pełnej nośności obudowy. Środki takie charakteryzują się małą lepkością i zachowaniem elastyczności po spolimeryzowaniu oraz przyczepnością do podłoża. Stosowane są głównie do uszczelniania mikrospękan i wewnętrznych porów lub zerwanych powiązań 328 Tom I