Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Underground Exploitation School '93 Równanie powyższe po przekształceniu ma postać P 2xyxC S • £ i posiada ekstremum lokalne wtedy, gdy Cp x Y = ^ x ^ wówczas P^ = Pj^. W każdym innym przypadku P^ ^ P^. Jest rzeczą charakterystyczną, że dla P^ = Pj^ E^ = Ej^ przy czym w punkcie tym P^ = min. E = max co będzie dalej wykazane. Stosunek energii S S fali uderzeniowej MW (E^^) do energii fali przechodzącej do ośrodka skalnego (Es) określany jest zależnością: E 4xyxC xŁxD s P gdzie: Y — gęstość skały, Cp — prędkość podłużnych fal sprężystych w skale, ^ — gęstość MW, D — prędkość detonacji. Oznaczając y x C^ = J^^ oraz ^ x D = J j ^ otrzymujemy ^''sk ^ MW ^ Przedstawiona zależność jest parabolą, która posiada ekstremum lokalne (maksimum) w punkcie J^ = w każdym innym przypadku (J^j^ ^^ ^mw^ funkcja będzie mieć wartości mniejsze od możliwych. Kryterium to nie bywa stosowane konsekwentnie z racji braku MW o odpowiednio wysokich impedancjach. Jednakże przy urabianiu skał w warunkach trudnych np. przy jednej powierzchni (wyrobiska korytarzowe) lub ze skłonnościami do tworzenia progów wymagane będą MW o wysokich prędkościach detonacji, dużej gęstości i o wysokim cieple wybuchu. Materiały wybuchowe o niedo- stosowanych parametrach będą po prostu mniej efektywne, a uwzględniając nakłady i uzyskane wyniki - znacznie droższe. Muszą to być MW nat>ojowane, wodoodporne, o zróżnicowanych średnicach i masach. Ich zużycie będzie sięgało co najwyżej kilkunastu % globalnego zużycia MW w kopalni o nawet najbardziej skomplikowanych warunkach urabiania. 2. Kryterium toksyczności MW Górnicze materiały wybuchowe, szczególnie te klasyczne, mieszaninowe zawierają szereg składników, które niestety są składnikami silnie toksycznymi. Są nimi: — trójnitrotoluen. 352 Tom I