Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Underground Exploitation School '93 Wariant I Stanowisko strzałowe powinno być zlokalizowane w odległości ponad lOOm od miejsca wykonywania roboty strzałowej, w obiegowym prądzie powietrza; załogę na okres wykonywania rolK )ty strzrfowej i przewietrzania wyrobiska należałoby wycofać do wyrobiska z obiegowym prądem powietrza. Czas przewietrzania wyrobiska po robocie strzałowej nie powinien być mniejszy niż 10 minut; czas ten dla miejsca, w którym są wykonywane rolx)ty strzałowe powinna ustalić osoba dozoru, odpowiedzialna za prowadzenie robót strz^owycłi i wpisać do dzienniczka strzałowego. Po upływie tego (minimalnego) czasu przewietrzania wyrobiska konieczne byłoby wykonanie pomiarów CO i NO2 (rurkami wskaźnikowymi) w prądzie powietrza wypływającego z wyrobiska. W przypadku, gdy pomiary wykażą zawartość CO poniżej 0,002%, to jest 20ppm, a NO2 poniżej 0,00025%, to jest 2,5 ppm, strzałowy mógłby dopiero wtedy dokonać kcKitroli wyrobiska po robocie strzałowej, a następnie zezwolić na pracę w wyrobisku. W przypadku stwierdzenia większycłi stężeń CO i NO2, niż podano wyżej, czas przewietrzania musiałby ulec wydłużeniu. Wariant II Stanowisko strzałowe pozostaje zlokalizowane w wyrobisku ślepym, a detonacja środków strzałowycłi w przodku odbywa się z wnęki strzałowej (tak zwanego schronu), wykonywanej z bezpiecznej odległości od przodku, zgodnie z obowiązującymi prze- pisami. W celu zabezpieczenia załogi przed kontaktem z gazami postrzałowymi wy- konywać można namioty lub schrony wentylacyjne, względnie wnęki, dodatkowo uszczelniane płótnem wentylacyjnym. W „pomieszczeniach" tych celowym byłaby dodatkowa instalacja dysz lub rurek perforowanych, doprowadzających sprężone po- wietrze w celu wywołania niewielkiego nadciśnienia i niedopuszczenia do dostania się gazów postrzałowych z prądu powietrza wydechowego. Dysze lub rury perforowane umożliwiają ciągłe doprowadzenie świeżego powietrza do schronu i obniżenie stężenia gazów toksycznych. Dysze lub rury perforowane powinny być czynne podczas przebywania załogi w schronie. O słuszności stosowania schronów z powietrzem - świadczą wyniki analiz gazów postrzałowych na zawartość tlenków azotu, przedstawione w tablicy 1. Z tablicy 1 wynika, że stężenie gazów postrzałowych w schronie w niektórych tylko momentach i miejscach przekracza dwukrotnie dopuszczalne stężenia, gdy nato- miast na zewnątrz schronu przekroczenie to najczęściej spowodowane przepływem ,Jcorka" jest okcAo czterdziestokrotne. Niewielkie przekroczenie stężenia NO2 w schronie można porównać z chwilowym dopuszczalnym stężeniem, wynoszącym 0,0(X)50%, czyli 5 ppm. Porównując wyniki badan w schronie z dopuszczalnym stężeniem NO2 stwierdzić można, że przekroczenia wyst^iły tylko w pięciu przypadkach, przy czym nie przekraczały dopuszczalnego stężenia chwilowego. 384 Tom I