Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Underground Exploitation Schcx)l '93 Kadrze wielu kopalń znane są przykłady, gdzie naczelny inżynier lub dyrektor byli jedynymi osobami narzucającymi wszystkim swoje, nie zawsze słuszne decyzje. Obecny układ powoduje, iż zastępcy dyrektora stanowią równoprawny zespół, który jest w stanie wpływać na obniżenie kosztów produkcji w fazie projektowania i wy- konawstwa, a także wpływać na uzyskanie korzystnej ceny zbytu co łącznie stanowi o osiągniętym efekcie końcowym. Dlatego też praca zastępców powinna być rów- nocenna i w równym stopniu wysoko opłacana. Zastępcy dyrektora tworzą sztab powołujący różne zespoły ludzi do rozwiązywania różnorodnych problemów kopalni. Do pracy sztabu należy też zapraszać przedstawicieli związków zawodowych i rady pracowniczej tak, aby również byli maksymalnie zaangażowani w rozwiązywanie problemów zakładu. Schemat zarządzania kopalnią, aby mógł być funkcjonalnym, musi być max. „spłaszczonym", gdyż tylko wówczas można uzyskać wysoką sku- teczność zarządzania bez zbędnych ogniw pośrednich. Dlatego też, w nowoczesnej strukturze nie przewiduje się stanowiska głównego inżyniera górniczego, bądź za- wiadowcy, powierzając kierowanie zakładami wieloruchowymi kierownikom robót górniczych podporządkowanych dyrektorowi d/s produkcji czyli kierownikowi ruchu zakładu górniczego. Również stanowiska nadsztygarów powinny ulec przewartościo- waniu. Nadsztygar powinien być w świetle uzyskanych doświadczeń osobą łączącą w sobie funkcje dyspozytora i kierownika zmiany odpowiedzialnego za bezpieczeń- stwo pracy na prowadzonej zmianie. Ilość nadsztygarów powinna umożliwić ob- sadzenie jednego z nich na powierzchni zaś drugiego na dole dając możliwość zmian co tydzień, tak aby każdy z nich był na bieżąco zapoznany z ruchem zakładu górniczego. Również podobny mechanizm należy zastosować w przypadku nadsztygarów energo-mechanicznych. Należy zauważyć, iż ze względu na bezpie- czeństwo pracy i skuteczność podejmowania decyzji osoby te powinny posiadać duże doświadczenie i praktykę w prowadzeniu ruchu zakładu górniczego. Spośród nadsztygarów musi być wyznaczony kierownik zmiany, który jest zastępcą kierownika ruchu zakładu górniczego na danej zmianie. Zaprezentowane stanowiska stanowią o zarządzaniu kopalnią w sferze strategii i wykonawstwa. Aby sztab zarządzający mógł dobrze pracować musi posiadać odpowiednie zaplecze. Dlatego też wymagana jest odpowiednia struktura poszczególnych pionów. Kierownik robót górniczych będący zastępcą kierownika ruchu zakładu górniczego, w czasie nie- obecności kierownika ruchu obejmuje za niego nadzór nad całością pionu produkcji. Z naszych rozwiązań prezentujemy połączenie działów szkolenia i BHP, co powinno zaowocować zmniejszeniem wypadków. Długotrwałe dyskusje na temat komu przypo- rządkować dział BHP czy dyrektorowi czy też zastępcy d/s produkcji, doprowadziły do wniosku, iż nie może to być dział kontrolny lecz dział wspomagający proces produkcji. Stąd przyporządkowano go z-cy d/s produkcji. Pion dyrektora d/s inwestycji i rozwoju kopalni powstał z połączenia działów: przygotowania produkcji, inwestycji, biura konstrukcyjnego. Praca tego pionu wspierana jest analizami prowadzonymi przez specjalną komórkę do tego celu powołaną. Pion ten musi być inicjatorem wszelkich nowatorskich rozwiązań. 50 Tom II