Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 1

Underground ExpIoitati(Mi School '93 Propozycja Wspólnoty Europejskiej może się spotkać w dalszej perspektywie z po- parciem ze strony Wielkiej Brytanii, Brytyjskie górnictwo węglowe dzięki programowi restrukturyzacji i zamknięciu wielu nierentownych kopalń i dalszym przewidywanym działaniom mającym na celu likwidację kolejnych obniżyło koszty produkcji o około 30 $/t poniżej przeciętnego kosztu w EWG, który w roku 1991 wynosił około 140 $/t. Radykalne ograniczenie subwencji oznaczałoby praktycznie śmierć niemieckiego górnictwa węglowego. Jakie rozwiązania zostaną przyjęte pokaże rok 1993, kiedy to problem zasad subwencjonowania ma być przedmiotem obrad Rady Ministrów Wspólnoty Europejskiej. W świetle powyższych faktów nie należy się spodziewać rozwiązań radykalnych. 2.2. Francja Od połowy lat osiemdziesiątych Francja wdraża program restrukturyzacji górnictwa węglowego i ogranicza rodzimą produkcję węgla realizując następujące główne założenia: zamknięcie wszystkich kopalń, w których nadające się do eksploatacji zasoby uległy wyczerpaniu, jak też kopalń nie rokujących żadnych szans na poprawę rentowności, maksymalna koncentracja wysiłków na realizację programu wydobycia w oparciu o kopalnie mające szanse dalszego rozwoju w z wykorzystaniem wieloletnich doświadczeń w zakresie eksploatacji węgla. Górnictwo francuskie w roku 1960 wydobywało 58 milionów ton węgla, w roku 1980 już tylko 20,7 miliona ton, a w roku 1990 12,5 miliona ton łącznie z węglem brunatnym. Wydobywany węgiel jest prawie w całości konsumowany przez rynek krajowy. Szcze- gólnie trudny okres to lata 1986-1990 kiedy to zamknięto 26 zakładów obejmujących nie tylko same kopalnie, ale także płuczki,elektrownie kopalniane, baterie koksownicze i.t.p W pozostałych kopalniach w tym okresie zwiększono wydajność o 60% uzyskując jeden z najwyższych wskaźników w Europie oraz obniżono koszty produkcji o około 36%. Restrukturyzacja napotyka wiele trudności. Koszty produkcji mimo ich znacznej obniżki są nadal bardzo wysokie i kształtują się na poziomie 80-90 dolarów za tonę. Spółka Charbonnages de France od roku 1984 otrzymuje dotację, która ma jednak stałą tendencję malejącą. Zdania co do dalszych losów eksploatacji węgla we Francji są podzielone; program restrukturyzacji przewidywał całkowitą likwidację wydobycia węgla, zdaniem Charbonnages de France spółka „posiada jeszcze wiele rezerw i nikt nie może przewidzieć jak potoczą się sprawy w przyszłości". W końcu roku 1990 zamknięto ostatnią kopalnię w za'głębiu Nord- Pas-de-Calais, jeszcze do niedawna głównym ośrodku przemysłu węglowego Francji. Zamknięcie kopalni Oignies kończy dwustupięćdziesięcioletnią historię eksploatacji złóż węglowych w tym rejonie Francji. Obecnie pozostało jeszcze siedem czynnych kopalń w tym cztery w zagłębiu Lotaryngii i trzy w zagłębiu Centre Midi. Wydobywają one łącznie około 12 milionów ton przy zatrudnieniu 22000 osób. Kopalnie zagłębia Lotaryngii w roku 1990 wydobyły ok. 8,4 min ton węgla przy zatrudnieniu 14 900 osób. W zagłębiu 74 Tom II