Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Bernard Drzęźla Warunki niejednoznaczności zadania lokalizacji ognisk wstrząsów i niektóre aspekty praktyczne z nią związane 1. Wprowadzenie. Najczęściej obecnie stosowaną metodą lokalizacji ognisk wstrząsów górotworu jest Izw. metoda P, bazująca na czasach wejścia fali P. Algorytmy lokalizacji według tej metody mogą oczywiście również bazować na czasach wejścia dowolnej innej grupy falowej, ale z uwagi na z reguły mniejsze w takich przypadkach dokładności odczytu czasów wejścia, równania otrzymane dla innych grup falowych mogą mieć tylko pomocnicze znaczenie i należy je stosować jedynie w połączeniu z równaniami dla fali P. Główne zalety metody P, które zadecydow^y o jej popularności, są następujące: relatywnie małe błędy odczytu czasów wejścia, co stwarza potencjalne możliwości uzyskania dużych dokładności lokalizacji, możliwość automatyzacji wyznaczania czasów wejścia, a w ślad za tym możliwość automatyzacji (komputeryzacji) całego procesu lokalizacji, która została już w pełni praktycznie wykorzystana. Wymienione zalety metody P są na ogół dobrze znane. Mniej są natomiast znane jej wady. Do ważniejszych z nich można zaliczyć: gorsze na ogół uwarunkowanie zadania lokalizacji, aniżeli w przypadku konkurencyj nej metody S-P, znakomicie jednak rekompensowane, poza przypadkami szczególnymi, przez istotnie mniejsze błędy odczytu czasów wejścia, występujący w pewnych przypadkach brak jednoznaczności rozwiązania zadania lokalizacji (możliwość występowania dwu lub, w niektórych okolicznościach, nawet więcej rozwiązań). Pierwsza z wymienionych wad ujawnia się silniej tylko w przypadku dalece nieo- ptymalnych sieci sejsmometrów (patrz: tab. 1 oraz rys. 1 i 2), a ponadto działaniu jej zapobiegają, jak już wspomniano, istotnie mniejsze błędy odczytu czasów wejścia. Z tych powodów wadę tą można ogólnie potraktować jako prawie nieistniejącą. SekcjaIII10