Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Zenon Pilecki Kontrola stanu zagrożenia sejsmicznego metodą sejsmoakustyczną Wstęp Praca dotyczy problemu wyznaczania czasu realnego zagrożenia wystąpieniem silnego wstrząsu górniczego na podstawie prowadzonych obserwacji sejsmoakustycznych. Z punktu widzenia geofizyka górniczego, w podjęciu takiej decyzji tj. ogłoszenia alarmu sejsmoakustycznego zawiera się istota stosowania ciągłych obserwacji sejsmoakustycznych. Szereg pozytywnych przykładów o charakterystycznym przebiegu emisji sejsmoakusty- cznej towarzyszącej zjawiskom zniszczenia struktury górotworu, również przytoczonych w literaturze, ukierunkowało kilkanaście lat temu dalsze badania w celu opracowania tzw. sejsmoakustycznych kryteriów oceny stanu zagrożenia. W sposób powszechny w używanej terminologii sejsmoakustycznej pojawiło się również słowo „predykcja" tąpnięcia. W kolejnych latach na podstawie prowadzonych prac badawczych powstały stabela- lyzowane kryteria zagrożenia tąpaniami. W efekcie wprowadzono obligatoryjnie instrukcję Wspólnoty Węgla Kamiennego, która upwządkowała i s f ina l i zowa ła dotychczasowe „tabele zagrożeń". Autor niniejszego artykułu również był uczestnikiem zespołu opracowującego tzw. Instrukcję WWK. W perspektywie czasu od wprowadzenia obowiązku postępowania według Instrukcji WWK, wytworzyła się w prowadzeniu kopalnianych obserwacji sejsmoakustycznych sytuacja „pilnowania prawidłowych odchyłek - wskaźników" zagrożenia tąpaniami. Okazuje się, że postawione przed metodą sejsmoakustyczną wymagania nie można zrealizować przy pomocy opracowanych kryteriów. W praktyce powoduje to również zaniedbywanie pozo- stałych elementów sejsmoakustycznego systemu kontroli zagrożenia i ogranicza możliwości wdrażania szybko dokonującego się postępu w teorii i metodyce badań. Niniejsze opracowanie ma na celu przybliżenie tego problemu i przedstawienie koncepcji prowadzenia kopalnianych ciągłych obserwacji sejsmoakustycznych. 104 Tom II