Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Underground Exploitati(Mi School '93 nionych pracach i w niniejszej pracy, lecz jako efekt pewnych specyficznych modeli rozchodzenia się fal sejsmicznych w górotworze. 2. Praprzyczyna (geneza) niejednoznaczności i quasi - niejednoznaczności zadania lokalizacji Istota lokalizacji według metody P zawarta jest w równaniu stacyjnym di = v ( t i - t^) gdzie: dj - odległość i-tego stanowiska sejsmometrów od ogniska, V - prędkość danej fali (tu: P), tj - moment wstąpienia fali na i-te stanowisko, t^ - tzw. czas w ognisku (moment wystąpienia zdarzenia). Odległość i-tego stanowiska sejsmometrów od ogniska wynosi: w przypadku przestrzennym (1) (Xi - + {y- - y^Y + (Zi - z^) w przypadku płaskim (^i - ^o) + (yi - yo) gdzie: X. , y., z . - współrzędne i-tego stanowiska. X , y , z o •'o o - współrzędne ogniska. W równaniu (1) i dalszych wzorach tkwi założenie, iż górotwór jest ośrodkiem jednorodnym i izotropowym, bo charakteryzuje go jedna wartość prędkości fali P. W przypadku płaskim metoda P jest często realizowana jako wykreślna metoda hiperbol. Poszukując przyczyn niejednoznaczności zadania lokalizacji można rozważać sytuacje, kiedy wykreślone hiperbole przetną się w więcej niż jednym punkcie. Taki kierunek rozważań wybrał wspomniany już Ge (1988). Wydaje się jednak, iż większy stopień poglądowości uzyska się, jeśli rozważy się inną wersję wykreślnej lokalizacji polegającej na zastosowaniu okręgów stycznych (Drzęźla i Kołodziejczyk, 1990). W tym celu obierzmy na osi czasu moment t^ (rys. 3). Wygodnie jest przy tym założyć: ty< min t j Równanie (1) możemy przekształcać kolejno: (2) 10 Tom II