Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Szkoła Eksploiitacji Podzicmiłej '93 Ostatni zarzut nie będzie w tym miejscu komentowany ze względu na rozbieżność ocen poszczególnych krytyków, wynikających w niektórych przypadkach z przyczyn koniunkturalnych. Pierwsze dwie uwagi są konsekwencją zakładanych przy budowie teorii postulatów odnośnie ośrodka górotworu, są to postulaty: jednorodność ośrodka, proporcjonalność i superpozycja, a więc liniowość zjawisk zachodzących w ośrodku, oraz nie rozróżniania rodzajów wpływów występujących przy podziemnej eksploatacji. W rzeczywistości ośrodek, w którym uwidaczniają się wpływy prowadzonej eksplo- atacji nie jest ośrodkiem jednorodnym. W wyniku prowadzenia eksploatacji ponad wybranym polem pokładu górotwór ulega skruszeniu, spękaniu i odprężeniu, własności jego są zatem inne niż nad calizną. Jeszcze bardziej złożona sytuacja występuje, gdy górotwór jest naruszony szeregiem wcześniej przeprowadzonych eksploatacji. Czynniki te należy uwzględniać w przypadkach konieczności zwiększenia dokładności prognozy wpływów projektowanej eksploatacji, co osiąga się poprzez: uwzględnienie przesunięcia punktu przegięcia profilu niecki obniżeniowej w stosunk granicy eksploatacji o wielkość p = 0,1 H -J- 'YH przesunięcie to występuje zwykle w kierunku pola wybranego. W przypadku, gdy granicą eksploatacji są stare zroby, punkt przegięcia profilu niecki przesunięty jest na zewnątrz pola wybranego; przyjęcie dwu różnych parametrów rozproszenia wpływów r' i r ' ' (ji' i P"). Profil brzeżnej części niecki obniżeniowej będzie wtedy taki, jak przedstawiony na rys. 4. ustalenia wartości współczynnika osiadania a w zależności od stopnia naruszenia górotworu wcześniejszymi eksploatacjami. Dwie pierwsze korektury zaproponował już w roku 1959 A. Jung na Zjeździe Górniczo-Hutniczym we Freibergu. W swym referacie [12] pisał: „Badania nad mo- żliwością praktycznego zastosowania wzorów Knothego i Akimowa^^ w warunkach cienko uwarstwionego karbonu potwierdziły w wielu punktach przyjęte rozważania i hipotezy. Obydwie metody dały w warunkach Zagłębia Saary daleko lepsze wyniki niż już wcześniej analizowane wzory Keinhorsta, Balsa, Schleiera, Lehmanna-Neuberta, Beyera i Perza". Liniowość procesów przemieszczeń górotworu pod wpływem eksploatacji podziemnej, zakładana we wszysticich teoriach znajdujących zastosowania w prognozie wpływów eksploatacji jest zwykle wystarczająca dla praktyki górniczej, zwłaszcza w odniesieniu do powierzchni. Znacznie wyraźniej występują efekty niehniowości ośrodka wewnątrz górotworu. Efekty te stwierdza się obserwując np. przemieszczenia szybów pod wpływem 1. Akimov A.G. Ugol z.2, 1958 Sekcja IV 187