Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Underground Exploitation School '93 się zmieniać, relacja uporządkowania nie jest zachowana. W obszarze ugięć górotworu niektórzy badacze przyjmują, że przemieszczenia i deformacje są ciągłe. W swoich pracach Goldreich (1913) przestrzegał przed schematycznym użyciem formuł prognozujących ruch górotworu, „gdyż nigdy się nie uda problemu obniżeń powierzchni wcisnąć w system działań podług określonej recepty". Z drugiej strony, wraz z rozwojem górnictwa, coraz trudniejszy problem szkód górniczych oraz racjonalnej eksploatacji filarów ochronnych wymagał głębszego badania związanych z tym zjawisk. W pierwszej połowie tego wieku badania w tej dziedzinie były głównie domeną mierniczych górniczych. Dysponowali oni bogatym materiałem pomiarów przemieszczeń i odkształceń powierzchni pod wpływem eksploatacji górniczej, natomiast ubogą infor- macją o zachowaniu się wnętrza górotworu i przenoszeniu przez niego tego wpływu. Istnieje szereg modeli opisujących te zjawiska. Knothe (1980) proponuje podział dziedziny badań wpływu eksploatacji górniczej na powierzchnię na grupy: Badania oparte na metodach dedukcyjnych Wzory empiryczne Grupa I dzieli się na podgrupy: la) teorie oparte na założeniach geometrycznego rozkładu wpływów eksploatacji Ib) teorie oparte na założeniach mechaniki ośrodków ciągłych Ic) modele traktujące górotwór jako tzw. ośrodek stochastyczny 2. Teorie oparte na założeniach geometrycznego rozkładu wpływów eksploatacji Wśród licznych metod obliczeniowych przykładowo podano niektóre. Schmitz, Nie- mczyk (1956) proponuje na obniżenie powierzchni wywołanej eksploatacją zależność: w = ~ — • g • a • Ct max gdzie F ^ ^ jest to wielkość powierzchni oddziaływania wyznaczona kątami załamania, F powierzchni wybranej, g grubość pokładu, a i C^ wielkość współczynników zależnych od sposobu kierowania stropem i czasu jaki upłynął od dokonania eksploatacji. W odróżnieniu od Schmitza wprowadza Keinhorst (1925) dwie strefy wpływu, którym przypisuje różne wagi. W obu wymienionych modelach nie uwzględnia się wpływu odległości punktu, w którym następuje obniżenie powierzchni, od elementu wybranej objętości górotworu. Bals (1931) dzieli obszar wpływu pokładu na pierścienie elementarne przyjmując, że pionowe przemieszczenie jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości punktu 194 Tom II