Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Jan Zych Metoda prognozowania wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu uwzględniająca asymetrię rozkładu procesu deformacji Wstęp W bogatej literaturze naukowej dotyczącej badania procesu deformacji górotworu i powierzchni terenu wyróżnić można zasadniczo trzy grupy prac. Grupę pierwszą obejmują teorie geometryczno-całkowe, których wspólną cechą jest założenie istnienia funkcji wpływów oraz przyjęcie zasady superpozycji wpływów. Zasadniczą rolę w tej grupie odegrały m.in . S.G. Awierszyna, W. Budryka, S. Knothego, T. Kochmańskiego i inne. Grupę drugą stanowią prace oparte na modelach i metodach mechaniki ośrodków ciągłych. Grupę tę reprezentują prace G.N. Kuźniecowa, H.S. Denkhausa, A. Sałustowicza, J. Litwiniszyna i inne. Grupę trzecią obejmują prace związane z tzw. mechaniką ośrodka "stochastycznego". Kierunek ten został zapoczątkowany przez J. Litwiniszyna i kontynuowany jest m.in . przez J. Bodzionego, J. Mączyńskiego i A. Smolarskiego. Dotychczas w praktyce największe zastosowanie dla celów prognozowania wpły- wów eksploatacji górniczej znalazły teorie geometryczno-całkowe (Knothe 1953; Kochmański 1956). Szczegółowe badania prowadzone in situ (Greń, Popiołek, Ostrowski 1985; Popiłek, Ostrowski 1981; Popiołek, Ostrowski 1975; Zych 1987) a także na modelach (Rogowska 1977; Rogowska 1978) wykazują, że teorie geometryczno-całkowe (Knothe 1953; Ko- chmański 1956) charakteryzują się pewnymi systematycznymi rozbieżnościami pomiędzy teoretycznymi wartościami wskaźników deformacji a wynikami pomiarów geodezyjnych. Do tych najważniejszych rozbieżności należy zaliczyć następujące spostrzeżenia: niecki osiadania otrzymane z pomiarów geodezyjnych dla eksploatacji w kształcie nieskończonej półpłaszczyzny nie są symetryczne względem punktu ich przegięcia. 252 Tom II