Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Szkoła Eksploatacji Podziemnej '93 połowa maksymalnych osiadań przy eksploatacji w ksztidcie nieskończonej półpłaszczyzny nie występuje nad krawędzią eksploatacji jak zakładają teorie, a nad wybraną przestrzenią w pewnej odległości od krawędzi eksploatacji, przyjęte w teorii S, Knotłiego (1953) założenie S.G. Awierszyna (1947) o proporcjalności przemieszczeń poziomycłi do nachyleń nie jest spełnione w praktyce. Prace badawcze mające na celu zwiększenie dokładności prognozowania wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu można podzielić na dwa kierunki: Kierunek pierwszy obejmuje prace, które zakładają doskonalenie istniejących (stosowa- nych) teorii poprzez zwiększenie dokładności parametrów teorii przyjmowanych do obliczeń. Kierunek drugi obejmuje prace, które mają na celu opracowanie nowych teorii prognozo- wania wpływów eksploatacji górniczej, opartych na wynikach analiz pomiarów geodezyjnych, uwzględniających przede wszystkim nieliniowy (asymetryczny) charakter wpływów. Zasadnicze prace prowadzone były dotychczas w kierunku pierwszym. Na podstawie przeprowadzonych badań własnych J. Zycha (1987) można stwierdzić, że nawet najbardziej trafnie przyjęte (wyznaczone) parametry teorii geomelryczno-całkowych, a także wpro- wadzenie obrzeża jako dodatkowego parametru, nie usuwają wymienionych wcześniej rozbieżności. Stosując te teorie w praktyce można uzyskać ograniczony stopień ich dokładności, którego dalej nie da się zwiększyć. Możliwości znacznego zwiększenia dokładności prognozowanych wskaźników deformacji daje drugi kierunek badań. W dalszym ciągu referatu przedstawione zostaną własne wyniki badań, których rezultatem jest teoria prognozowania wpływów eksploatacji górniczej na po- wierzchnię terenu uwzględniająca asymetryczny przebieg procesu deformacji. 2. Założenia ogólne teorii uwzględniającej asymetryczny przebieg procesu deformacji Przyjmijmy układ współrzędnych prostokątnych (p, s, z), którego osie p, s znajdują się w stropie poziomo zalegającego pokładu, a oś z jest skierowana pionowo ku górze (rys. 1). Drugi układ współrzędnych (x, y, z') związany jest z punktami na powierzchni terenu. Oś z' tego układu pokrywa się z osią z a osie x,y są odpowiednio równoległe do osi p,s pierwszego układu i leżą w płaszczyźnie powierzchni terenu. W rozpatrywanym przypadku z - H - const. # Stan przemieszczeń punktu A(x, y) położonego na powierzchni terenu pod wpływem eksploatacji o powierzchni P możemy opisać za pomocą wzorów: w C j t ^ j : ) = -agF(f(p,s,x,y)) (1) uix,y) = B,ag ^ g ( ? (P> V )) (2) dx Sekcja IV 253