Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Underground Exploitatłon School *93 niftcsnf W {.'ty IM tt (ZZl' r;;;;^. Rys. 8. Przykłady zróżnicowania metanonośnosci złóż węgli w GZW; a - w profilu otworów, b - w przekroju; 1 - nadkład, 2 - utwory karbonu niemetanonośne, 3 - przykładowe pokłady węgla, 4 - uskoki, 5 - izarytmy metanonośności, 6 ~ izoHnia stropu II i III kategorii zagrożenia metanowego, 7 - strefa zasobów pozabilansowycłi metanu, 8 - strefa zasotww bilansowych metanu, 9 - optymalna strefa metanonośności mioceńskimi powstrzymało, przynajmniej częściowo, proces degazacji i umożliwiło wtórną akumulację metanu w pokładacłi węgla wcześniej odgazowanych pc^oźonycłi w partii stropowej utworów karbońskicłi. W ich obrębie występuje I maksimum metanonośności. Równocześnie w piaskowcach karbońskich bezpośrednio poniżej spqgu utworów miocńskich i w piaszczysto - zlepieńcowych utworach spągowych miocenu spotyka się nagromadzenia gazu wolnego. Tworzy się tu zatem swoi- ta czapka gazowa. Silnie gazonośnymi są niektóre strefy uskokowe i przyuskokowe strefy spękań, zwłaszcza w piaskowcach. Spotykane są tu wypływy gazu wolnego, do kilkunastu m (min (kopalnia Anna-Czyżowice), a nawet fukacze (KWK Krupiński). Poprzez strefy uskokowe metan mógł migrować w obręb utworów mioceńskich i w przewarstwieniach 288 Tom II