Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Underground Exploitation School *93 W roku 1992 do dnia 14.11.1992 r. zanotowano łącznie 878 wstrząsów o energii powyżej 1 *10^ J, w tym 115 wstrząsów wysokoenergetycznych o energii powyżej 1*10^J. Tak duża ilość wstrząsów (wstrząsy o energii poniżej 1*10^ J nie są notowane), powiększający się obszar zametanowanych zrobów, coraz większe zagrożenie pożarowe oraz tragedia ze stycznia 1990 r. sprawiły, że Kopalnia zdecydowała się na zainstalowanie systemu CMC-3 na dole kopalni. W pierwszym okresie - okresie próbnym oba systemy CMC-3 i CTT pracowały równolegle, od kwietnia 1992 r. system CMC-3 posiada dopuszczenie do pracy samodzielnej, W okresie próbnym - testowanie systemu CMC-3, w wybranych rejonach kopalni dublowano czujniki CMI czujnikami CMM i porównywano ich wskazania. Okres ten pozwolił kopalni na ocenę skali swego zagrożenia metanowego, na ocenę stanu dotychczasowego zabezpieczenia metanowego oraz pozwolił na wydanie bardzo pozytywnej oceny odnośnie do systemu CMC-3. 4. Różnice obu systemów metanometrycznych 4,1. „Gubienie'^ krótkotrwałych wzrostów metanu przez centralę typu CTT W systemie CTT pomiar stężenia metanu dokonywany jest cyklicznie co 4 minuty w systemie CMC-3 w sposób ciągły, natomiast informacja o stwierdzonej zawartości metanu jest przekazywana do centrali co 12 sekund. Już pierwsze próby ruchowe nowego czujnika MM-1/V uwidoczniły kopalni skalę problemu. Pierwotnie czujniki te były zaprogramowane w ten sposób, że wyłączały energię w momencie stwierdzenia przekroczenia zadanego progu, natomiast na powie- rzchnię podawały zmierzone zawartości metanu w odstępach 12-sekundowych. Tak krótki czasokres przekazywania informacji okazał się jednak w praktyce zbyt długi, gdyż zdarzały się częste przypadki, że czujnik MM - W wyłączał energię po stwierdzeniu faktu przekroczenia, natomiast w momencie transmisji danych stę- żenia metanu były już niższe, poniżej wartości progowych. Sugerowało to niepra- widłowe działanie czujników. Dopiero zmiana programu na program informujący centralę co 12 sekund o maksymalnym stężeniu metanu w tym czasokresie uwi- doczniło kopalni skalę zagrożenia i uwiarygodniło poprawność pracy czujników. Porównanie wskazań czujników CMI oraz MM zabudowanych obok siebie w rejonie ściany 4 w pokładzie 506/H (rys. 1, 2, 3, 4) jednoznacznie uwidoczniło „gubienie" przez system CTT krótkotrwałych wzrostów metanu. Jest to zjawisko szczególnie niebcipieczne, ponieważ wartości chwilowe mogą przekraczać nawet 5%, a w sytuacji, gdy nie ma to miejsca w trakcie pomiaru przez czujnik CMI - pozostaje przez ten czujnik niezauważone. Pozwala to na pracę urządzeń elektrycznych w majestacie obowiązujących przepisów, w skrajnych nawet przypadkach nawet w stężeniach wybuchowych. 304 Tom II