Materiały konferencyjne SEP 1993 - tom 2

Szkoła Eksploatacji Podziemnej '93 ani zależność e = f(p) nie różnicują wyraźnie typów węgli, co występi węgiel-C02 lub węgiel-para wodna [Ceglarska-Stefailska G. 1990]. 1.2 Omówienie wyników Typowy przebieg kinetyk sorpcji uzyskanych metodą „od próżni" { z którego widać, że: a) ilość sorbowanego metanu w ciągu 1 h stanowi około 60% całkowitej ilości chłoniętego gazu, b) kinetyki desorpcji są bardziej stro- me niż odpowiadające im kinetyki soipcji, a zatem proces desorpcji przebiega szybciej niż proces sor- • • pcji. W przypadku węgli swobodnie roz- szerzających się śledzono równocześnie z pomiarami sorpcyjnymi zmiany ich zewnętrznych wymiarów. Otrzymane wyniki (dla tego samego węgla co przy- toczone kinetyki sorpcji) przedstawia ko- lejny rysunek (rys. 2). Analizując przebieg krzywych kine- tyk rozszerzania (uzyskanych metodą I) Węgiel K/87 CH* ciśiS 3.04 MPa nontciT^AoK .b' —X Kon)raliC}« .0* Kanirekcia ffikn. -V- 30 M M to S iro2S2efzotno&ć . - Rys. 2 Sorpcjo CH^ naw^glu K/87cisn 3.(KMPa Rys. 1 można stwierdzić, że dla wszystkich ba- danych węgli ich rozszerzalność w ciągu pierwszej godziny trwania eksperymentu bez względu na zadane ciśnienie jest znikoma, dopiero przy dłuższych czasach ekspozycji następuje rozszerzalność wę- gla pod wpływem metanu. Dla ciśnień gazu większych od 2,0 MPa oczekiwanie rzędu 180 h nie jest wystarczającym do osiągnięcia stanu równowagi dyla- tometrycznej układu węgiel-metan. Rys. 3 jest ilustracją typowych prze- biegów krzywych kinetyk sorpcji (wyra- żonych w godzinach) uzyskanych metodą n. Z prawej strony rysunku zaznaczono ciśnienie gazu w procesie sorpcji oraz odpowiadające tym ciśnieniom maksymal- Sekcja VI 329