Jan Kostrz - Głębienie szybów

101 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ Próbki skał należy pobierać: − z każdej nowo nawierconej warstwy, niezależnie od jej grubości, − przy każdej zmianie zwięzłości lub wilgotności danej warstwy. Zgodnie z obowiązującą w przemyśle węglowym instrukcją prowadzenia wierce- nia badawczego pod szyb od głębokości 0,0 do 15,0 m próbki skał NU i NW należy pobierać z każdej nowo nawiercanej warstwy, a jeżeli warstwa się nie zmienia, to w odstępach co 0,5 m. Długość marszu na tym odcinku nie może być większa niż 0,5 m. Próbki ze skał spoistych (NNS) należy pobierać co 1,0 m. Poniżej głębokości 15,0 m próbki skał NU i NW należy pobierać z każdej nowo nawierconej warstwy i przy zmianie jej zwięzłości, a jeżeli warstwa się nie zmienia, to w odstępach co 1,0 m. Próbki NNS ze skał spoistych należy pobierać w odstępach co 3,0 m. Próbki okruchowe NU o naturalnym uziarnieniu należy pobierać kolejno do specjalnych skrzynek drewnianych o długości 1,0 m i wewnętrznych przegrodach 10×10×10 cm zgodnie z normą BN-72/71-61-5? w liczbie wypełniającej przegródki od powierzchni do końcowej głębokości wiercenia. Wieko skrzyni powinno ściśle przylegać do przegródek, aby próbki nie rozsypywały się. Próbki skał o naturalnej wilgotności (NW) należy pobierać do szklanych słoików o pojemności 0,5 lub 1,0 dm 3 , które powinny wypełniać maksymalną przestrzeń sło- ika oraz stanowić możliwie duże naturalne fragmenty skał. Słoiki z próbkami należy szczelnie zamknąć. Próbki skał o naturalnej (nienaruszonej) strukturze NNS należy pobierać do stalowych cylindrów (gilz) o średnicy wewnętrznej nie mniejszej niż 100 mm i długości 300 mm (z przeznaczeniem do badań laboratoryjnych). Przed pobraniem próbki dno otworu należy wyczyścić z okruchów skalnych, a następnie cylinder wprasować lub wbić w warstwę skał spoistych tak, aby dłu- gość próbki wynosiła co najmniej 20 cm. Po wyciągnięciu cylindra z otworu należy oczyścić próbkę ze zwiercin i rozmokniętej skały, końce wyrównać i uszczelnić od góry i dołu czterokrotną warstwą (nakładką) z tektury zalewanej naprzemian para- finą. Cylinder może być opuszczany do otworu dla pobrania próbek na przewodzie sztywnym (żerdzie wiertnicze) lub na linie łyżkowej wraz z obciążnikiem i nożyca- mi instrumentacyjnymi służącymi do podbijania cylindra.