Jan Kostrz - Głębienie szybów

145 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ nowo napływające warstwy iłu. Podobne zjawisko wykazują zamrożone zawodnione iły. Po otwarciu w szybie zamrożonym długiego odcinka szybu i zabezpieczeniu go obudową tymczasową, a nawet ostateczną, następuje zaciskanie ociosów, przez co szyb ulega owalizacji. Odchylenia te mogą dochodzić na średnicy szybu 5,0 do 6,0 m do kilkunastu centymetrów, a zbudowane zbrojenie szybowe ulega wyboczeniu. Aby głębienie szybów w skałach plastycznych przebiegało prawidłowo, należy zachować następujące warunki: − roboty przy głębieniu szybu powinny być tak zorganizowane, aby głębienie mogło się − odbywać szybko (odpowiednia wydajność maszyny wyciągowej, odstawa urobku itd.); − ociosy powinny być odsłonięte na możliwie najmniejszej powierzchni, przy czym obudowę należy wznosić po kilku godzinach po odsłonięciu ociosów; − unikać zawodnienia dna szybu wodą spływającą po obudowie szybowej lub wodą wypływającą z pylastych i piaszczystych wkładów pomiędzy plastycz- nymi iłami. Wypływająca woda powinna być ujęta i wydalona na powierzchnię. 2.5.8. Dopuszczalne jednostkowe obciążenia gruntów W odniesieniu do budowli powierzchniowych w polskich normach wyznaczono wartości liczbowe dopuszczalnych obciążeń jednostkowych (w MPa) przy założe- niu liniowego rozkładu naprężeń obliczonych wg wzorów na ściskanie i zginanie. 2.5.9. Przewodnictwo cieplne i elektryczne skał Przewodnictwo cieplne skał zależne jest od ich składu mineralnego, porowatości, zawartości w nich wody i ciężaru objętościowego oraz od temperatury i ciśnienia. Przewodnictwo cieplne ma duże znaczenie przy zamrażaniu skał. Z tych wzglę- dów znajomość tej cechy skał jest bardzo ważna przy głębieniu szybów metodą zamrażania, w celu ustalenia właściwej organizacji robót i zachowania należytego bezpieczeństwa pracy.