Jan Kostrz - Głębienie szybów

146 Rozdział 2. Prace geologiczno-badawcze Dla przykładu podano (wg E. Posyłka) w Tabl. 2.15 przewodność cieplną właści- wą λ 1 niektórych skał przy temperaturze +17 o C oraz ich średnicą ważoną przewod- ność po ich zmrożeniu (λ 2 ). Tabl. 2.15. Przewodność cieplna λ1 λ2 niektórych skał (wg E Posyłka) Nazwa skały λ 1 λ 2 km kW ⋅       °⋅ ⋅ Ckm kcal km kW ⋅       °⋅ ⋅ Ckm kcal Piasek 1,254 (3,0) 0,710 (1,70) Ił 0,501 (1,20) 0,376 (0,90) Węgiel brunatny 0,105 (0,25) 0,092 (0,22) Piaskowiec 0,752 (1,80) 0,627 (1,50) Przewodnictwo elektryczne skał zależne jest od zawartości minerałów przewo- dzących prąd oraz temperatury i wilgotności. Jednostką porównawczą jest opór wła- ściwy (Ω∙m), tj. odwrotność przewodnictwa. Opór całkowity wyraża się wg wzoru: w cał R F l R ⋅ = , (2.18) gdzie: R w – opór właściwy, Ω∙m, l – długość słupa, m, F – płaszczyzna przekroju słupa, m 2 . Przewodnictwo elektryczne w skałach zależne jest również od kierunku prze- pływu (prostopadły lub równoległy do uwarstwienia) oraz od temperatury, której wzrost powoduje zwiększenie przewodnictwa. Przewodnictwo elektryczne niektórych pozbawionych wilgoci skał w temperatu- rze pokojowej przy normalnym ciśnieniu w s/m (wg Niggeliego) wynosi: − diabaz 3,0 ∙ 10 5 , − granit 1,1 ∙ 10 7 ,