Jan Kostrz - Głębienie szybów

151 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ przypadkach ruchy górotworu związane z prowadzeniem wyrobisk udostępniają- cych i eksploatacją złoża mogą prowadzić do wzrostu ciśnienia na obudowę. Podjęte obecnie próby (m.in . w Polsce) badań tensometrycznych w naturze (in situ) ustalenia naprężeń w obudowie mogą po pewnym czasie doprowadzić do kon- frontacji uzyskanych wyników z przewidywaniami teoretycznymi, jednak praktycz- ne ich zastosowanie może nastąpić za kilkanaście lat. Dlatego też obecnie w celu uniknięcia przedymensjonowania obudowy należy, jeżeli to możliwe, uwzględniać przy projektowaniu obudowy dokładniejszy rozkład, wielkość i sposób działania ci- śnień na obudowę w nawiązaniu do występujących stosunków hydrogeologicznych. Pozwoli to na oszczędniejsze projektowanie obudowy. Należy również wykorzystać dane z analizy zachowania się obudowy w najbliższych sąsiednich szybach. 3.2. Charakterystyka materiałów obudowy Spośród stosowanych materiałów używanych do obudowy szybów wymienić na- leży: drewno, cegłę, piasek, kruszywo, cement, beton, prefabrykaty betonowe, do- mieszki do betonów i zapraw, stal konstrukcyjną, żeliwo, asfalt, papę, taśmy izola- cyjne oaz tworzywa sztuczne. 3.2.1. Drewno Obecnie w budownictwie szybowym obudowę drewnianą stosuje się bardzo rzad- ko i to jedynie w szybach i szybikach pomocniczych, szybikach eksploatacyjnych, w szybikach poszukiwawczych i technologicznych przy prowadzeniu dużych wyrobisk podziemnych, w szybach pomocniczych dla kopalń soli i rud. Drewno stosuje się również jako część składową wyposażenia niektórych szybów (np. pro- wadniki). Drewno stosuje się w postaci okrąglaków, kantówek oraz tarcicy. Charaktery- stykę drewna wg normy PN-81/B-03150.01 podano w tablicy 3.1. Do konstrukcji szybowych powinno być używane drewno o wilgotności nie większej niż 23%.