Jan Kostrz - Głębienie szybów

202 Rozdział 3. Dobór i obliczanie obudowy szybów φ – kąt tarcia wewnętrznego skał,       ϕ− = 2 90 tg A 2 n – wielkość składowa pozioma Renkina-Coulomba. Szyby zazwyczaj przecinają skały o różnych własnościach fizycznych i dlatego należy dla tych skał ustalić wartości średnie. Protodiakonow dostosował wzór odnoszący się do skał sypkich i słabych również do odprężonych, spękanych skał zwięzłych, przy czym w miejsce kąta wewnętrzne- go tarcia φ skał sypkich wstawił kąt φ o (równy kątowi tarcia wewnętrznego) wyra- żony zależnością: f = tg φ o , (3.14) gdzie f oznacza wskaźnik zwięzłości skał: φ o = arctg f. (3.15) Przy skałach niejednorodnych bierze się pod uwagę nie iloczyn d sk × h, lecz sumę iloczynów: ∑ = = ⋅ d = ⋅ d+ + ⋅ d+ ⋅ d ni 1i i ski n skn 2 2sk 1 1sk h h ... h h , (3.16) gdzie: d ski – ciężar właściwy danej warstwy, h i – grubość danej warstwy. Wartości f śr i φ śr wyznaczyć można z zależności: i 2 1 i i 2 2 1 1 śr h ... h h hf ... h f h f f + + + ⋅ + + ⋅ + ⋅ = , (3.17) gdzie: h 1 , h 2 , … h i – grubość poszczególnych warstw, f 1 , f 2 , … f i – wskaźnik zwięzłości danej warstwy. φ śr = arctg f śr (3.18)