Jan Kostrz - Głębienie szybów

214 Rozdział 3. Dobór i obliczanie obudowy szybów g 1 – ciężar objętościowy cieczy (kurzawki), przyjmuje się zwykle od 1,3 do 1,7, N/m 3 (kG/m 3 ), H – wysokość od rozpatrywanej głębokości do zwierciadła cieczy, a przy wodach naporowych do zwierciadła piezometrycznego, m. W przypadku luźnych i sypkich skał zawodnionych jak piaski, żwiry, konglo- meraty, iły, iłołupki zapiaszczone, gdzie woda występuje beznaporowo (swobodne zwierciadło wody), ciśnienie boczne oblicza się wg wzoru Protodiakonowa przy równoczesnym uwzględnieniu wyporności wody w odniesieniu do części stałych:       ϕ− ⋅ ⋅ g= 2 90 tgH p m 2 m b , (3.32) gdzie: H – wysokość od rozpatrywanej głębokości do zwierciadła cieczy, m. φ m – kąt tarcia wewnętrznego mieszaniny piasku i wody, g m – ciężar objętościowy mieszaniny piasku z wodą, N/m 3 : e )n1( w sk m ⋅d⋅ d⋅ −=g , przy czym: d sk – ciężar właściwy skały, N/m 3 (kG/m 3 ), d w – ciężar właściwy wody, N/m 3 (kG/m 3 ), e – wskaźnik porowatości wyrażony w postaci ułamka dziesiętnego: − dla piasków o równomiernym uziarnieniu e = 0,25 ÷ 0,50, − dla piasków różnoziarnistych ze żwirem e = 0,15 ÷ 0,30. Gdy współczynnik porowatości wyrażony jest w procentach, wówczas g oblicza się wg wzoru: 100 e )e 100 ( w sk m ⋅d+d⋅ − =g . (3.33) Obliczanie obudowy na ciśnienie skał wg wzoru Cymbariewicza przy uwzględ- nieniu ciśnienia hydrostatycznego poszczególnych horyzontów wodnych oraz ci-