Jan Kostrz - Głębienie szybów

216 Rozdział 3. Dobór i obliczanie obudowy szybów W przypadkach tych niejednokrotnie dobre wyniki daje zastosowanie tzw. obu- dowy grzebieniastej (Rys. 3.12), tj. z pustkami (kieszeniami) poza obudową, ze- zwalającej na przemieszczanie się pęczniejących iłów w wolne przestrzenie poza obudową. Rys. 3.12. Schemat grzebieniastej obudowy szybu. 1 – obudowa, 2 – grzebień, 3 – pustka Ciśnienie na obudowę szybu w skałach plastycznych (iły, gliny) zależy również od promienia R p zasięgu strefy plastycznej – wg Sałustowicza wynosi ono: 1c k R r )1c(c k c H 1c 2 p c 1c p c − −         ⋅      − + ⋅g ⋅ + = − , (3.34) gdzie: H – głębokość zalegania warstwy plastycznej, m, r – promień szybu w wyłomie, cm, , sin 1 sin 1 c ϕ − ϕ + =       ϕ− = = 2 90 tg A c 1 2 k c – wytrzymałość skały na ściskanie, Pa (kG/cm 2 ), g – ciężar objętościowy skał, N/m 3 (kG/m 3 ). Gdy warstwa plastyczna ma możliwość odkształcania się, wówczas R p wzrasta, a p maleje i przy pewnym granicznym R p = 0.