Jan Kostrz - Głębienie szybów

224 Rozdział 3. Dobór i obliczanie obudowy szybów − urabiania ociosów szybu kombajnami (nie dotyczy szybów wierconych z uży- ciem płuczki wiertniczej) k p1 = 2,0. Wartość k p2 należy przyjmować: − dla rozpatrywanych przekrojów szybu w odległości mniejszej niż 2D od stro- pu najbliższego wlotu k p2 = 1,5, − dla pozostałych odcinków k p2 = 1,0. Wartość k p3 należy przyjmować w przypadku warstw skał słabych (o łącznej gru- bości h do 1,5 i zalegających między dwoma warstwami położonymi na głębokości mniejszej od krytycznej (H < H kr )), w zależności od stosunku grubości warstw h do średnicy nominalnej szybu D wg tablicy 3.42. Tabl. 3.42. Wartości współczynnika k p3 w zależności od D h D h 0,10 0,1 ÷ 0,2 0,2 ÷ 0,3 0,3 ÷0,4 0,4 ÷ 0,6 0,6 ÷ 0,8 0,8 ÷ 1,5 k p3 0,50 0,55 0,60 0,65 0,70 0,75 0,80 Głębokość graniczną – H gr w skałach litych, tj, głębokość, poniżej której obciąże- nie obudowy szybu ze strony danej warstwy geologicznej górotworu nie rośnie wraz ze wzrostem głębokości, oblicza się wg wzoru:       f + + = 2 ' 45 tg 70 H H )r( kr gr  , (3.45) gdzie: f ’ (r) – oznacza obliczeniową wartość efektywnego kąta tarcia wewnętrznego ska- ły wg BN-83/0410-03, przy czym: f ’ (r) = g m × f ’ (n) , g m – wartość współczynnika materiałowego; należy przyjmować g m = 0,8, f ’ (n) – charakterystyczna wartość efektywnego kąta tarcia wewnętrznego, obli- czana zgodnie z normą BN-83/0410-03.