Jan Kostrz - Głębienie szybów

235 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ skąd po podstawieniu wyrażeń za σ r , σ t , σ l otrzymuje się: ( ) 2 2 2 w 2 z 2 z 2 w red x r r p r r 3       ⋅ − ⋅ ⋅ =s . (3.75) Stan napięcia obudowy szybowej jest charakteryzowany przez trzy naprężenia normalne i trzy naprężenia styczne. Przy ciśnieniu równomiernym naprężenia stycz- ne są równe zeru, a naprężenia normalne stają się naprężeniami głównymi. Wszyst- kie naprężenia są ściskające (ujemne). Grubość obudowy powinna być tak dobrana, aby występujące największe naprężenie zredukowane było mniejsze od naprężenia dopuszczalnego dla danego materiału obudowy. W niniejszej pracy starano się przedstawić zarówno dotychczas stosowaną meto- dę obliczania naprężeń dopuszczalnych (ND), polegającą na operowaniu centralnym współczynnikiem bezpieczeństwa, którego wartość obejmuje łącznie spodziewane odchyłki losowe wszystkich parametrów przedstawiających dany model obciąże- nia konstrukcji obudów szybowych, jak również model ciała doskonale sprężystego w całym zakresie obciążenia aż do zniszczenia. Przejście w stosowanej obecnie metodzie stanów granicznych (SG) od central- nego współczynnika bezpieczeństwa do współczynników cząstkowych, zarówno przy wyznaczaniu obciążeń, jak i konstrukcji obudów szybowych oraz zastąpienie modelu ciała sprężystego modelem ciała sprężysto-plastycznego, sztywno-plastycz- nego lub plastycznego może przybliżać najbardziej racjonalny sposób konstruowa- nia obudów szybowych pod warunkiem, że współczynniki te i wzajemna ich rela- cja będą odzwierciedlać właściwy model oraz wielkości zachowania się górotworu i materiału obudowy. Z wielu względów dokładne określenie tych współczynników oraz ich wartości liczbowych jest niemożliwe, stąd też metoda SG w stosunku do obudów szybowych wymaga dalszych badań teoretycznych, modelowych oraz „in situ”. Grubość obudowy oblicza się po uwzględnieniu uproszczonego schematu ciśnie- nia bocznego, przedstawionego w postaci równomiernego ciśnienia radialnego wo- kół szybu.