Jan Kostrz - Głębienie szybów

245 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ         − − = 1 p3 k k r d c c w . (3.102) Analizując poszczególne wzory należy stwierdzić, że wzór Heisego odnosi się je- dynie do nieznacznych grubości obudowy i może być stosowany tylko do wstępnych obliczeń. Daje on w wyliczeniu grubość obudowy z nadmiarem (po stronie pew- ności). Wynika to stąd, że uwzględnia on jednoosiowy stan napięcia w konstrukcji i zakłada, że w każdym punkcie przekroju naprężenia obwodowe są stałe (pomijając występowanie naprężeń radialnych i stycznych), podczas gdy w rzeczywistości są one zmienne. Błąd ten zwiększa się wraz z grubością obudowy. Wzór Serlo może być stosowany do obliczeń cienkiej obudowy (najlepiej w ska- łach zwięzłych), ponieważ jest wyprowadzony przy założeniu jednakowej wielkości naprężeń w całym przekroju obudowy, co nie odpowiada rzeczywistości i przy gru- bej obudowie (np. w skałach słabych) może prowadzić do zbyt dużego błędu w ob- liczeniach. W tych przypadkach (skały luźne, plastyczne) bardziej odpowiedni jest wzór Lame’a. Daje on wyniki z gwarancją pewności nawet w przypadku nierów- nomiernego ciśnienia górotworu. Wyniki obliczeń wg tego wzoru dla kilku średnic szybów (ujęte graficznie) podano na rysunku 3.21.