Jan Kostrz - Głębienie szybów

247 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ 3.4.2.1. Obliczanie obudowy pojedynczej Obudowę pojedynczą szybu (Rys. 3.22), tj. obudowę, w skład której wchodzi tylko jeden element (pierścień) konstrukcyjny nośny oblicza się wg normy BN-79/0434- 03. Rys. 3.22. Schematy konstrukcji pojedynczych obudów szybowych. a – z warstwą wyrównawczą, b – z pierścieniami uszczelniająco-elastycznymi (np. asfalty), c – z warstwą wyrównawczą i zewnętrznym pierścieniem uszczelniającym (np. z asfaltolateksu lub żywicy syntetycznej), d – bez warstwy wyrównawczej, e – z wewnętrznym pierścieniem uszczelniającym [1 – warstwa wyrównawcza, 2 – pierścień uszczelniający, 3 – element (pier- ścień) konstrukcyjny nośny, 4 – górotwór.] Grubość obudowy betonowej d b oblicza się wg wzoru:         − − = 1 p3PmR R r d 1 b b w b , (3.103) gdzie: r w – promień szybu w świetle obudowy, cm, R b – wytrzymałość obliczeniowa betonu na ściskanie (PN-76/B-03264), MPa, P – obciążenie obliczeniowe obudowy szybu (BN-83/0434-02), Pa, m 1 – współczynnik korekcyjny; wg BN-83/0434-02 wynosi on: − w skałach kurzawkowych: m 1 = 0,95; − w skałach zawodnionych: m 1 = 1,00; − w skałach niezawodnionych sypkich i małospoistych: − m 1 = 1,00 – dla kąta upadu warstw α ≤ 30º, − m 1 = 1,10 – dla kąta upadu warstwy α > 30º; − w niezawodnionych skałach zwięzłych: − m 1 = 1,00 – dla kąta upadu warstw α ≤ 30º, − m 1 = 1,15 – dla kąta upadu warstw α > 30º.