Jan Kostrz - Głębienie szybów

361 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ Dla szybów głębinowych z powierzchni niemających połączenia wentylacyjnego z kopalnią, wentylator instaluje się na powierzchni w odległości do 20 m od szybu. Szyb przewietrza się wentylatorem i lutniami. Jest to tzw. wentylacja odrębna. Dla uzyskania lepszych warunków przewietrzania lutnie doprowadza się możliwie blisko przodku (ok. 8 m). Stosuje się zazwyczaj wentylacje tłoczącą (przez lutnie), gdyż zapewnia to korzystniejsze warunki przewietrzania. Zarówno gazy postrzałowe, jak i szkodliwe gazy wydobywające się z górotworu (poza dwutlenkiem węgla) mają zdolność do unoszenia się w górę. Przepływają peł- nym przekrojem szybu, wypychane przez świeże powietrze podawane do przodku szybowego lutniociągiem. Intensywność przewietrzania szybu musi być największa po odpaleniu ładunków materiału wybuchowego. Później po przewietrzeniu przodku intensywność ta może być mniejsza. W tym też celu zabudowuje się czasem drugi wentylator o mniejszej wydajności który uruchamia się na okres postoju wentylatora głównego. W szybach metanowych (z dopływem metanu) wentylacja musi być czynna bez przerwy. Dla szybów tych instaluje się dwa wentylatory, które pracują równocześnie po odpaleniu ładunków materiału wybuchowego oraz w okresach wzmożonego wy- pływu metanu. W szybach głębokich w celu skrócenia czasu wentylacji szybu po strzałach moż- na stosować kombinowany system wentylacji ssąco-tłoczącej. W szybie zabudowuje się dwa lutniociągi, z których jeden tłoczy powietrze świeże, a drugi zasysa gazy postrzałowe. Wydajność wentylatora ssącego powinna być większa o 10 do 20% od wentylatora tłoczącego. Po usunięciu gazów postrzałowych szyb przewietrza się wentylatorem tłoczą- cym. Obliczenie wentylacji szybu Wyznaczenie ilości powietrza potrzebnej do przewietrzania przodku musi uwzględniać następujące czynniki: – liczbę ludzi pracujących w przodku, – głębokość szybu, – średnicę szybu,