Jan Kostrz - Głębienie szybów

366 Rozdział 5. Urządzenia do głębienia szybów i operacje pomocnicze Ilość powietrza potrzebna ze względu na wydzielający się metan określa się wg wzoru: Q p = 200 ∙ Q m , (5.9) gdzie: Q m – ilość wydzielającego się metanu, m 3 /s, 200 – współczynnik, który uwzględnia rozrzedzenie metanu w atmosferze szy- bowej do 0,5%. Ilość powietrza ze względu na minimalną prędkość przepływu powietrza określa się wg wzoru: Q p = V min ∙ F, (5.10) gdzie: V min – minimalna średnia prędkość powietrza (zgodna z przepisami), m 3 /s, F – przekrój szybu, m 2 . Do dalszych obliczeń przyjmuje się większą z wyliczonych wartości Q p . Parametry wentylatora, tj. wydatek V w i napór h w wyznacza się następująco: wydatek określa się wg maksymalnej ilości powietrza potrzebnego w przodku z uwzględnieniem ucieczek: V w = Δ p ∙ Q p . (5.11) Napór wentylatora musi pokonać opory aerodynamiczne lutniociągu. Oblicze- niowy napór wentylatora równa się depresji w lutniociągu: ∑ g⋅ ⋅ + ⋅ ⋅∆= g2 VE Q r h 2 p 1n p w , (5.12) gdzie: E – współczynnik lokalnego oporu wskutek zwężenia lub krzywizny lutni: E = 0,04–0,2 przy krzywiznach 15 do 90 ° , a 0,06–0,07 dla zwężek; g – 9,81 m/s 2 ; γ – ciężar właściwy powietrza, 11,26 N/m 3 (1,25 kG/m 3 ); V – prędkość powietrza, m/s.