Jan Kostrz - Głębienie szybów

381 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ Woda występująca w przodku szybowym jest jednym z głównych czynników hamujących postęp głębienia szybu. Duży dopływ wody wpływa ujemnie na pracę górników i ich zdrowie; manipulacje z pompami zajmują sporo czasu, wiercenie otworów strzałowych i ich odpalanie jest utrudnione, a jakość obudowy ulega po- gorszeniu. Przerwy w normalnej pracy urządzeń odwadniających psują ustalony cykl robót. Z tych też względów prawidłowe zorganizowanie odwadniania ma duże znaczenie dla postępu głębienia. Trudności, jakie nasuwa nawet nieznaczny przypływ 50 dm 3 /min wody do szybu o średnicy 8,0 m w wyłomie, ilustruje poniższy przykład. Całkowity dopływ wody do szybu w ciągu jednej doby (24 h) wynosi 73 m 3 , czyli ponad 73 t. Całkowita masa urobionej skały z 1 m postępu wynosi ok. 50 m 3 , tj. ok. 120 t. Z tego wynika, że niewielki przypływ wody do szybu 50 dm 3 /min daje w efekcie masę równą ⅔ masy skały urobionej z 1 m postępu przodku. Przy mniejszej średnicy szybu stosunek ten jest jeszcze bardziej niekorzystny. Znaczna liczba głębionych w Polsce szybów ma większe dopływy wody aniżeli 50 dm 3 /min. Wraz ze wzrostem dopływu wody oraz głębokości szybu rosną trudno- ści z odwadnianiem. Wodę z przodku szybowego usuwa się (zależnie od wielkości dopływu i głębo- kości szybu) różnymi sposobami: – w naczyniach wydobywczych (kubłach), – pompami przodkowymi, – pompami przodkowymi i stacjonarnymi, – pompami wiszącymi (głębinowymi), – pompami inżektorowymi (wodnymi lub powietrznymi), – otworami wiertniczymi.