Jan Kostrz - Głębienie szybów

435 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ Obudowa szybowa spoczywa stale na skale na długości do 7/8 całego obwodu, co uniemożliwia jej pękanie. Sposób ten stosowany był przy głębieniu szybów w skałach sypkich i plastycz- nych w Ostrawsko-Karwińskim Zagłębiu Węglowym (CSRS). Sposób równoczesnego głębienia i stawiania obudowy z góry w dół bywa stoso- wany przy zakładaniu podwieszanej obudowy drewnianej lub czasem przy obudo- wie szybu metalowymi segmentami. Skałę urabia się na głębokość odpowiadającą odległości między dwoma sąsiednimi wieńcami obudowy drewnianej lub między ramami obudowy metalowej. W ślad za wybieraniem skały zakłada się obudowę, po czym cykl robót powtarza się od początku. W przypadku dostatecznej wytrzymało- ści skał i urabianiu jej przy użyciu materiałów wybuchowych obudowę podwieszaną buduje się w pewnej odległości od przodku w celu uniknięcia jej niszczenia w czasie strzelania. W odróżnieniu od poprzednich sposobów nie ma tu wyraźnego podziału na segmenty, lecz skałę wybiera się z zależności od jej zwięzłości i możliwości zało- żenia poszczególnych elementów obudowy, które muszą być montowane w całości. Ten sposób głębienia szybu nie wymaga zakładania obudowy tymczasowej. 6.1.3. Równoległy sposób głębienia szybu Głębienie szybu tym sposobem prowadzi się przy średnicy większej niż 6,0 m oraz głębokości przekraczającej 400 m. Dwie podstawowe operacje głębienia szybu, ura- bianie oraz wznoszenie obudowy ostatecznej, prowadzi się nie kolejno po sobie, lecz równocześnie na różnych z góry ustalonych odcinkach szybu, przy czym obudowę ostateczną wznosi się w odległości jednego odcinka wybierania nad dnem szybu (Rys. 6.7).