Jan Kostrz - Głębienie szybów

458 Rozdział 6. Urabianie skał wiszącego do rurociągu powietrza sprężonego przymocowuje się dwa węże o śred- nicy najczęściej 100 mm. Do węży tych na dnie szybu dołącza się rozdzielacze z kurkami. Liczba kurków powinna być o 2 lub 3 większa od liczby równocześnie pracują- cych wiertarek. Rozdzielacze powinny mieć również kurki do odprowadzania wody wydzielającej się z powietrza sprężonego. Dla zabezpieczenia przed zanieczyszczeniem natychmiast po odwierceniu i prze- dmuchaniu w wywiercone otwory wbija się drewniane kołki. Ładowanie otworów strzałowych i odpalanie ładunkówMWw otworach. Z chwi- lą odwiercenia wszystkich otworów strzałowych i po należytym ich oczyszczeniu ze zwiercin i mułu przystępuje się do robót związanych bezpośrednio ze strzelaniem, jak: – wydanie narzędzi i sprzętu, – transport i przygotowanie materiału wybuchowego, – opuszczenie materiału wybuchowego do szybu, – ładowanie otworu, – usunięcie pomp z przodku i wyłączenie prądu, – łączenie nabojów, – usunięcie ludzi z przodku, – pomiar rezystancji i odpalenie, – przewietrzenie po strzałach, – kontrola i zabezpieczanie przodku. Po ukończeniu prac wiertniczych w szybie wyciąga się na powierzchnię wszyst- kie narzędzie służące do urabiania i wiercenia. Pozostałe zabezpiecza się w szybie. Po wydaniu narzędzi część załogi dołowej, niezatrudniona przy ładowaniu, wyjeż- dża na powierzchnię. W końcowej fazie wiercenia górnik przodowy wraz z kilkoma osobami udaje się po materiał wybuchowy i środki zapalacze. Materiał wybuchowy i środki zapal- cze magazynuje się zwykle w odległości 100 do 200 m od szybu w specjalnie do tego celu przygotowanym składzie podręcznym. Górnik przodowy pobiera materiał wybuchowy i środki zapalcze w ilości podanej w dzienniku strzałowego i potwier-