Jan Kostrz - Głębienie szybów

46 Rozdział 1. Wiadomości ogólne Największa dopuszczalna prędkość przepływu powietrza nie może przekraczać: − w szybach, szybikach (pionowych i pochyłych): 8 m/s, − w szybach, szybikach wydobywczych, w których nie odbywa się jazda ludzi: 12 m/s, − w szybach wentylacyjnych niemających urządzeń wyciągowych oraz w kana- łach wentylacyjnych: 15 m/s. Na podstawie analizy przytoczonych parametrów można określić najkorzystniej- sze rozmieszczenie urządzeń w szybie oraz w końcowym efekcie ustalić średnicę szybu w świetle. Obecnie dla szybów i szybików stosowane są następujące średnice w świetle: 3,0, 3,5, 4,0, 5,0, 5,2, 5,5, 6,0, 7,0, 7,2, 7,5, 8,0 i 9,0 m. W górnictwie węglowym najczęściej stosowanymi obecnie średnicami są śred- nice 6,0, 7,5, 8,0 i 9,0 m. W górnictwie rud miedzi stosuje się najczęściej średnicę 6,0 m. W latach 1960–1980 dla nowych kopalń węgla kamiennego stosowano podsta- wowe tarcze szybów wydobywczych, tj. szybu głównego i pomocniczego. Za kryteria podziału i opracowania tych tarcz przyjęto: − wielkość wydobycia 3000, 4000, 5000, 6000 i 800 t/d netto przy czterech różnych głębokościach wydobywania od 600 do 1000 m; przyjęto przy tym, że przy wydobyciu do 6000 t/d kopalnie są jednopoziomowe, a od 6000 t/d – dwupoziomowej; ustalono także wielkość tarcz szybowych dla wydobycia od 1000 do 2500 t/d przy głębokości wydobywania od 250 do 500 m; − wielkość klatek i związaną z nią wielkość wozów o pojemności 0,75, 1,0 i 1,5 t dla wydobycia do 2500 t/d, oraz wielkość wozów o pojemności 2,5 t przy szerokości skrzyni 960 i 1100 mm dla wydobycia powyżej 3000 t/d; − wielkość skipów o masie użytecznej 7,5, 10 i 15 t.