Jan Kostrz - Głębienie szybów

464 Rozdział 6. Urabianie skał Usuwanie niewypałów. Bezpośrednio po każdorazowym odpaleniu ładunków materiału wybuchowego przodowy zobowiązany jest zbadać, czy nie pozostały niewypały. W przypadku ich stwierdzenia, należy je ponownie podłączyć i odpalić. Gdy okaże się, że i tym razem są niewypały, wówczas należy ładunki w każdym otworze odpalić oddzielnie. Jeżeli mimo to w otworze pozostały resztki materiałów wybuchowych (fajki), to w przodku nie należy podejmować żadnej pracy do czasu całkowitego usunięcia niewypałów. Niewypały unieszkodliwia się poprzez ostrożne usunięcie z otworu (jak również z jego sąsiedztwa), urobku z odstrzału oraz odwiercenie koło niego w odległości 30 cm równoległego nowego otworu strzałowego, nieco dłuższego od otworu z niewy- pałem. Nowy otwór należy prowadzić tak, aby nie natrafić na otwór z niewypałem. Ładunek w otworze mającym odstrzelić niewypał musi być większy od ładunku niewypału. Całkowite lub częściowe ponowne odwiercenie otworów, w których powstał nie- wypał, lub wiercenie otworów w pozostałych częściach (fajkach) jest wzbronione. Aby określić kierunek otworu z niewypałem należy usunąć z niego przybitkę na od- cinku nie dłuższym niż 15 cm, licząc od wylotu otworu, i to w obecności osoby do- zoru. Do usunięcia przybitki nie wolno używać przedmiotów metalowych. Uniesz- kodliwienie niewypału, odszukanie i ewentualne usuwanie resztek materiałów wy- buchowych mogą przeprowadzać tylko te osoby uprawnione do wykonywania ro- boty strzelniczej, na których zmianie powstały niewypały. Do robót pomocniczych mogą być zatrudnieni pozostali górnicy, jednak pod nadzorem osoby upoważnionej do robót strzelniczych. 6.3.4. Zagrożenia przy prowadzeniu robót strzelniczych Przy prowadzeniu robót strzelniczych należy szczególną uwagę zwrócić na: – prądy błądzące, – zagrożenia metanowe i pyłowe, – zagrożenia wodne, – zagrożenia wynikające z obniżonej temperatury.