Jan Kostrz - Głębienie szybów

466 Rozdział 6. Urabianie skał Prądy błądzące dzieli się na: – stałe, – przemienne, – impulsowe. Pierwsza grupa prądów błądzących pochodzi od trakcji elektrycznej i lokalnych ogniw galwanicznych. Szyny trakcji elektrycznej odprowadzają prąd pobierany przez lokomotywy przewodem powrotnym do bieguna ujemnego stacji zasilającej. Do szyny tej wpływają punktowe prądy obciążenia lokomotyw znajdujących się na trasie danego odcinka linii. Podczas pracy lokomotyw elektrycznych w szynach wyróżnić można dwie strefy różniące się znakiem potencjału względem podłoża: – strefę anodową, w której szyny mają potencjał dodatni, – strefę katodową, w której szyny mają potencjał ujemny. Rozkład obu stref zmienia się w czasie i zależy przede wszystkim od sposobu zasilania sieci i położenia lokomotyw. W strefie anodowej część prądów obciąże- nia wypływa z szyn, a następnie rozpływa się bliżej niezidentyfikowanymi drogami o najmniejszej rezystancji, aby wrócić do szyn w ich strefie katodowej. Prądy te są prądami błądzącymi. Nieobciążone odcinki szyn jezdnych należą w całości od strefy anodowej (odci- nek pomiędzy lokomotywą a końcem toru) lub katodowej (odcinek pomiędzy stacja zasilającą i końcem toru), w związku z tym odcinki te mają istotny wpływ na po- wstawanie prądów błądzących. Powstawanie prądów błądzących uwarunkowane jest wieloma czynnikami, spo- śród których najistotniejsze znaczenie mają: – sposób zasilania sieci trakcyjnej, – położenie lokomotyw i wartość natężenia prądu przez nie pobieranego, – stan torów i podłoża. Badania wykazują, że wartość prądów błądzących wzrasta w następujących przy- padkach: