Jan Kostrz - Głębienie szybów

483 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ Czas ładowania: 1 ład = o łd ł z s nwt η⋅ ϕ⋅ ⋅ ⋅ , (6.10) gdzie: t z – czas mechanicznego ładowania, h, w ł – wydajność ładowarki, m 3 /h, – 0,7–0,85 współczynnik wykorzystania czasowego ładowarki w przodku, n łd – liczba ładowarek, s – powierzchnia przekroju przodku, m 2 , 0 – współczynnik wykorzystania otworu. Dla prawidłowej organizacji robót powinien być spełniony warunek: 1 wiert = 1 ład. W przypadku różnych wartości przyjmuje się mniejszą długość (głębokość) otworów. Wzór Pokrowskiego nie uwzględnia zależności od warunków geologicz- nych, wpływu współczynnika wykorzystania jednostkowego zużycia MW, liczby otworów i innych. Za najbardziej racjonalną należy uważać taką głębokość otworów strzałowych, która zapewnia możliwie najmniejsze zużycie czasu na wykonanie wszystkich czyn- ności związanych z uzyskaniem 1 m postępu przodku szybowego, a tym samym – pozwala na uzyskanie większego postępu budowy szybu. W różnych krajach czyniono próby głębienia szybów długimi (4,0 m) i krótkimi (1,6 do 2,4 m) otworami, aby odpowiedzieć na pytanie, jakiej długości otwory na- leży stosować. Przy obecnym stanie techniki wiercenia otworów strzałowych wiertarkami in- dywidualnymi za najoptymalniejszą uznaje się głębokość otworów od 2,5 do 3,2 m. Średnica otworu strzałowego. Podobnie jak długość otworów strzałowych, rów- nież wybór najracjonalniejszej średnicy ładunku materiału wybuchowego ma istotne znaczenie przy określeniu efektywności robót strzelniczych. Wyniki badań wskazu-