Jan Kostrz - Głębienie szybów

486 Rozdział 6. Urabianie skał Otwory następnych okręgów nazywa się otworami pomocniczymi. Ich zadaniem jest oderwanie i rozkruszenie zasadniczej partii skalnej w szybie. Otwory te wierci się obecnie pionowo. Otwory ostatniego okręgu nazywa się otworami obrysowymi lub ociosowymi. Ich zadaniem jest nadanie wyrobisku odpowiedniego wymiaru przekroju poprzecz- nego. Otwory te zazwyczaj wiercone są pod kątem 85° w stronę ociosu. W słabych skałach nachylenie otworów przyjmuje się odwrotnie. Podyktowane jest to obawą, aby siła wybuchu nie naruszyła słabych skał oraz by nie powstawały wyrwy w ocio- sach. Istnieje pewna współzależność między liczbą poszczególnych rodzajów otwo- rów strzałowych (włomowych, pomocniczych i ociosowych). Stosunek ten wynosi: – przy trzech okręgach 1:2:3, – przy czterech okręgach 1:2:3:4, – przy pięciu okręgach 1:2:3:4:5. Wielkość średnic okręgów, na których rozmieszcza się otwory strzałowe w zależ- ności od średnicy szybu D w wyłomie wynosi: – przy nabojach 32 mm, – przy trzech okręgach (0,35; 0,66; 0,93) D, – przy czterech okręgach (0,35; 0,54; 0,7; 0,93) D, – przy pięciu okręgach (0,27; 0,33; 0,6; 0,73; 0,94) D. Przykłady rozmieszczenia otworów w szybach w zależności od ich średnicy i charakteru skał przedstawiono na Rys. 6.20.