Jan Kostrz - Głębienie szybów

503 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ lanej, najczęściej żebrowanej, o średnicy 22 mm. W zależności od zwięzłości skał i wielkości wyrobiska kotwie rozmieszcza się naprzeciwległe w odstępach 0,5 do 1,0 m (Rys. 6.27). Rys. 6.27. Tymczasowa obudowa kotwiowa szybu. 1 – kotwie wklejane, 2 – podkładki, 3 – siatka stalowa Za kryterium doboru kotwi, a zwłaszcza długości i ich wzajemnej odległości, służy domniemana wielkość strefy odprężonego górotworu wokół wyrobiska. Pod- stawą prawidłowej pracy obudowy kotwiowej jest konieczność utwierdzenia końco- wej części kotwi w skale nieodprężonej. Wymaga to zarówno odpowiedniej długości kotwi, jak i takiego dobrania czasu wiązania ładunku utwierdzającego z żywicy, aby utwierdzenie kotwi (a więc czas twardnienia żywic) nastąpiło przed odprężeniem górotworu. Dla ochrony przodku przed odłamkami skał równocześnie z kotwieniem dokonuje się opinki ociosów siatką stalową o wielkości oczek 50 × 50 mm i grubo- ści drutu 3,0 mm. Obudowę tę pozostawia się na stałe jako wzmocnienie obudowy ostatecznej. Obudowę z pierścieni stalowych stosuje się w tych przypadkach, gdy przewiduje się, że strefa odprężonych skał wokół zarysu szybu będzie większej grubości (wy- kraczającej poza umocowanie kotwiami) i gdy czas pracy tej obudowy jest dłuższy. Pierścienie obudowy tymczasowej wykonuje się ze stali profilu korytkowego NP-16 lub NP-18. Każdy pierścień składa się z sześciu lub ośmiu oddzielonych czło- nów. Masa jednego członu wynosi od 60 do 70 kg. Poszczególne człony pierścienia