Jan Kostrz - Głębienie szybów

513 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ Głębienie szybu prowadzi się z góry na dół odcinkami 5 do 12 m, zależnie od wytrzymałości skał, a następnie po zabudowaniu wieńca podstawowego buduje się wieńce pośrednie. W celu usztywnienia obudowy słupki i połączenia wzmacnia się dodatkowo klamrami. Obudowa tego rodzaju jest bardziej czuła na ruchy górotworu aniżeli poprzednia, więc stosuje się ją tylko wtedy, gdy funkcjonowanie szybu obli- czone jest na stosunkowo krótki czas (8 do 10 lat). 7.1.3. Obudowa wieńcowa zawieszana Różni się ona od poprzednich obudów tym, że jest prowadzona z góry na dół w ślad za postępem przodku. Wykonuje się ją z belek, przy czym poziome wieńce pod- wiesza się jeden do drugiego, zakłada słupki i następnie ściąga za pomocą nagwin- towanych końców cięgieł. Poszczególne wieńce rozklinowuje się, wymieniając je na okładziny z desek. Cięgła o średnicy 25 do 35 mm zakłada się tylko na długich belkach. Całą konstrukcję obudowy przygotowuje się na powierzchni, a następnie montuje na dole. W porównaniu z poprzednimi obudowami odznacza się ona następującymi zale- tami: – odpada konieczność wykonywania pracochłonnych gniazdek dla wieńców pod- stawowych; ogólna liczba wieńców jest znacznie mniejsza, – zużycie drewna jest mniejsze niż przy obudowie słupkowej prowadzonej z dołu do góry, – wykonywanie obudowy przebiega szybciej niż z dołu do góry, – nie zachodzi konieczność stosowanie obudowy tymczasowej, – remont tej obudowy jest łatwiejszy niż pozostałych obudów. Wadami tej obudowy są natomiast: – mniejsza wytrzymałość niż obudowy pełnej, – konieczność stosowanie doborowego gatunku drewna, – niemożliwość zastosowania w słabych i zawodnionych skałach, – trudność wykonania w narożach zamków oraz mała odporność na gnicie drew- na, zwłaszcza na połączeniach.