Jan Kostrz - Głębienie szybów

601 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ Według wytycznych obowiązujących w przemyśle węglowym należy przepro- wadzać dodatkowe kontrole przeliczania wytrzymałości dźwigarów dla siły piono- wej P, której wartość należy przyjmować w wysokości 25% siły poziomej, czyli P = 0,25 P p . Przy dwóch wyciągach należy obliczenia przeprowadzać tylko dla jed- nego umocowania prowadników, dla którego występuje największy moment zgina- jący. Obliczenie połączeń prowadników z dźwigarami. Do obliczenia śrub łączących prowadniki z dźwigarami przyjmuje się siłę pionową P = 0,25 P p , lecz musi być spełniony warunek, aby siła P była mniejsza od siły tarcia R µ między prowadnikiem a dźwigarem, czyli: P < R µ = µ∙P ś , gdzie: P ś = f ś ∙k c , (8.43) przy czym: P s – siła docisku jednej śruby, daN (kG), R ś – siła tarcia jednej śruby, daN (kG), f ś – powierzchnia docisku głowy śruby lub podkładki, cm 2 f ś = a ś 2 – 4 a 2 ś ⋅π a ś – bok głowy śruby lub podkładki, cm, k c – dopuszczalne naprężenie ściskające dla materiału prowadnika (drewna lub stali), MPa (kG/cm 2 ), µ – współczynnik tarcia wynoszący 0,5 dla drewna po drewnie, 0,4 dla drewna po stali 0,15 dla stali po stali, d ś – średnica trzpienia (rdzenia) śruby, cm. Naprężenie rozciągające σ r , które powstaje w rdzeniu śruby wskutek siły doci- sku P ś , nie może przekraczać wartości dopuszczalnego naprężenia na rozciąganie k r , czyli: 140 k f P r r ś r = ≤ =s , (8.44)