Jan Kostrz - Głębienie szybów

625 GŁĘBIENIE SZYBÓW – JAN KOSTRZ garów za pomocą pionów przewieszonych przez najbliższe dźwigary górne jest nie- dopuszczalne, gdyż w przypadku niedokładnego założenia dźwigara górnego błąd ten zostanie przeniesiony na zakładany dźwigar. Po sprawdzeniu należytego ułożenia dźwigarów zalewa się je gęstą zaprawą i wznosi dalej mur obudowy. Świeżo założone dźwigary w niedostatecznie związa- nym murze mogą ulec przesunięciu wskutek uderzenia kubłem lub obciążania po- mostem przekładanym. Dlatego przez pierwszych kilka godzin po ich zabudowaniu trzeba zwracać na to uwagę. Po zabudowaniu dźwigarów głównych zakłada się dźwigary pośrednie, a następ- nie przedział drabinowy, gdy jest przewidywany do zabudowania. Sposób ten ma tę zaletę, że można uniknąć budowania prowizorycznego prze- działu drabinowego, a równocześnie na ostatecznej konstrukcji zbrojenia można zabudować rurociągi, kable i lutniociągi potrzebne przy głębieniu szybu. Przy tym sposobie osadzenie dźwigarów w murze może być bardziej dokładne oraz odpada konieczność pozostawiania lub wykonywania gniazdek w obudowie. Wadą tego sposobu jest przede wszystkim mała wydajność pracy, gdyż obsada przodku musi kolejno przestawiać się z urabiania i obudowy na zbrojenie. Z tych też względów, jak również ze względu na mechanizację ładowania w szybie i wykony- wanie obudowy sposób ten jest obecnie bardzo rzadko stosowany. Drugi sposób zbrojenia bywa stosowany przy szeregowym głębieniu szybu z prowadzeniem robót strzelniczych oraz wznoszeniem obudowy krótkimi (3 do 5 m) odcinkami. Polega on na tym, że szyb głębi się i obudowuje na głębokość 20 do 30 m. Po wykonaniu obudowy na tym odcinku, przed przystąpieniem do dalszego głębienia wykonuje się z pomostu wiszącego zbrojenie szybu na odcinku 10 do 15 m, pozostawiając w obudowie nieuzbrojony odcinek szybu długości ok. 15 m od przodku. Sposób ten cechują te same wady i zalety co sposób pierwszy, z tym, że dla zabudowania dźwigarów należy pozostawiać lub wykonać w obudowie gniazdka. W przypadku pozostawienia gniazdek w obudowie betonowej stosuje się specjal- ne skrzynki (Rys. 8.34) poza odeskowaniem. W zależności od konstrukcji szalo- wania i rozłożenia dźwigarów zbrojeniowych skrzynki mogą być różnego rodzaju (Rys. 8.35). Skrzynki ustawia się wg pionu i na odpowiednich poziomach. Wiel- kość gniazdek musi być taka, aby umożliwić wprowadzenie dźwigara do gniazdka.