Jan Kostrz - Głębienie szybów

84 Rozdział 2. Prace geologiczno-badawcze Cechsztyn górny – seria iłołupkowa (iłowce) wykształcona jest w postaci iłow- ców czerwonych, niekiedy czerwono-brunatnych lub wiśniowych z zielonkawymi plamami i smugami. Iłołupki (iłowce) są średnio zwięzłe, zbudowane z substancji ilastej z domieszką pelitu kwarcowego i serycytu, przepojonych tlenkiem żelaza. W całej serii występują liczne różnej wielkości gniazda i żyłki gipsu. Miąższość serii wynosi od 15 do 45 m, średnio od 27 do 30 m. Wytrzymałość łupków zmienia się w zależności od składu mineralogicznego. Obecność wkładek gipsowych wpływa na obniżenie parametrów wytrzymałościowych. W partii stropo- wej, pod wpływem infiltracji wód trzeciorzędowych, iłołupki zmieniają konsysten- cję z półzwartej na plastyczną, wykazując zdolność do pęcznienia. Cechsztyn górny – seria anhydrytowa występuje na większości obszaru. Miąż- szość serii wynosi od 60 do 221 m, średnio do 182 m. W stropie i spągu serii anhy- dryty przechodzą w anhydryto-gipsy i gipsy. Parametry wytrzymałościowe tej serii wahają się w dużych granicach w zależno- ści od wtrąceń łupków i gipsów. W serii anhydrytowej występuje warstwa zwięzłego porowatego dolomitu o znacznej wytrzymałości na ściskanie. Z poziomem dolomi- tów łączy się występowanie wód. Cechsztyn środkowy i dolny, seria wapienna, dolomitowa i łupków miedziono- śnych występują na całym obszarze w formie ciągłego kompleksu, którego miąż- szość wynosi od 10 do 85 m, średnio od 19 do 61 m, przy czym średnio dla rejonu Lubina wynosi 61 m, a dla Sieroszowic 19 m. W spągu utworów wapienno-dolomitowych zalegają łupki margliste, miedzio- nośne o grubości od 0 do 1,6 m. Miejscami, gdzie nie wykształciły się łupki mie- dzionośne, utwory wapienno-dolomitowe zalegają bezpośrednio na piaskowcach czerwonego spągowca. Wapienie i dolomity barwy szarej są zwięzłe, często spękane i porowate, a w partiach przyuskokowych skawernowane. Przejście od wapieni do dolomitów jest różnorodne. W stropie serii węglanowej występuje kilkunastocenty- metrowa warstwa anhydrytu z przerostami gipsu. Zalegające w spągu łupki miedzionośne silnie margliste dzielą się pod względem petrograficzno-litologicznym na wiele odmian: − łupki dolomitowe z domieszką substancji ilastej i bitumicznej,