Materiały konferencyjne SEP 2018

2. PROBLEM PRZERW TECHNOLOGICZNYCH W CYKLU PRODUKCYJNYM ŚCIANY W cyklu technologicznym zmechanizowanych kompleksów ścianowych, przy eksploatacji pro- wadzonej z zawałem stropu, można wyodrębnić następujące czynności [7]:  nawrót i zawrębianie kombajnu,  urabianie ociosu węglowego,  przekładka przenośnika ścianowego,  przesuwanie sekcji obudowy zmechanizowanej,  przekładka przenośnika podścianowego,  przekładka napędów przenośnika ścianowego. Wiele z tych czynności może być wykonywana równocześnie z pracą kombajnu. Niektóre jednak, jak np. przekładka napędu przenośnika ścianowego, wymuszają przerwy w pracy kom- bajnu. Często pomijanym aspektem efektywności wydobycia węgla systemem ścianowym jest stopień wykorzystania dostępnego czasu pracy kompleksu ścianowego, którego miernikiem jest właśnie czas pracy maszyny urabiającej z posuwem. Jednym z powodów postojów kom- bajnu są niezbędne operacje technologiczne na końcach ściany, na styku z chodnikami przy- ścianowymi [4]. Oznacza to, że operacje takie jak demontaż łuków ociosowych na przodzie i tyle ściany, czy przebudowa obudowy indywidualnej na wnękach ścian stwarza swego rodza- ju rezerwę czasu, którą potencjalnie można wykorzystać poprzez zmianę technologii bądź or- ganizacji pracy w ścianie. Potwierdzają to informacje pozyskane z systemu diagnostyki i moni- toringu parametrów produkcji E-koplania firmy FAMUR S.A.. Według danych pozyskanych z systemu, czas oczekiwania kombajnów nim objętych, w pobliżu wyrobisk przyścianowych, był znacznie dłuższy od czasu pracy kombajnów z posuwem [4]. Przykładem działania mają- cego na celu zmianę takiego stanu rzeczy może być wprowadzenie w wyrobiskach przyścia- nowych odcinków z samodzielną obudową kotwową, jak zrobiono to na KWK Jankowice [2]. Poprzez wprowadzenie samodzielnej obudowy kotwowej w chodniku nadścianowym, zlikwi- dowano konieczność demontażu łuków ociosowych dla wykonania przekładki tylnego napędu przenośnika ścianowego. Zwiększono w ten sposób dobowe postępy ściany, w porównaniu z odcinkiem chodnika nadścianowego z obudową podporową oraz zmniejszono liczebność brygad niezbędną do prowadzenia wydobycia. Zabieg przynoszący podobne efekty stosuje się w tureckiej kopalni IMBAT, gdzie przed frontem ściany wykonuje się przebudowę obudowy łukowo-podatnej na stropnice stalowo-członowe podbudowane stojakami typu SHC [4]. Po- nieważ proces rabowania indywidualnego stojaka hydraulicznego jest dużo mniej pracochłon- ny niż demontaż łuku ociosowego, opisany zabieg pozytywnie wpływa na dobowe postępy ścian. 3. UWARUNKOWANIA NATURALNE I TECHNICZNO-ORGANIZACYJNE KWK PIAST-ZIEMOWIT RUCH ZIEMOWIT Ruch Ziemowit KWK Piast-Ziemowit eksploatuje obecnie pokłady warstw łaziskich: 209 i 206/1 na dwóch poziomach eksploatacyjnych: II (głębokość 500 m) i III (głębokość: 650 m) oraz poniżej poziomu udostepnienia [8]. Zagrożenia naturalne (i inne istotne) występujące w ruchu Ziemowit przedstawiają się następująco (tabela 1):